Polskie prawo karne wobec kriokonserwacji ludzkich zarodków

Przedmiotem artykułu jest problem kriokonserwacji ludzkich zarodków z perspektywy polskiego prawa karnego. W szczególności podjęto próbę ustalenia granic odpowiedzialności karnej za brak obligatoryjnego zamrożenia zarodków nieumieszczonych w organizmie kobiety, a także za przeprowadzenie tej interwencji lub utrzymywanie zarodków w stanie zamrożenia bez podstaw prawnych lub z naruszeniem standardów medycznych. Odpowiedzialność karna za wymienione działania i zaniechania ma dwie zasadnicze podstawy. Pierwszą jest art. 78 ustawy z 25 czerwca 2015 r. o leczeniu niepłodności, który penalizuje m.in. naruszenie ustawowych warunków stosowania kriokonserwacji, zaś druga obejmuje przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu z art. 83 u.l.n. i art. 157 § 1 k.k. Szczegółowy zakres kryminalizacji w obszarze zamrażania ludzkich zarodków jest jednak trudny do wytyczenia, a nawet dosyć przypadkowy ze względu na poważne uchybienia w technice legislacyjnej.