Branding narodowy Polski na tle wybranych krajów Europy Środkowo-Wschodniej

Marka narodowa jest jednym z niezbędnych elementów identyfikacji gospodarki kraju i wspierania jego konkurencyjności, zwłaszcza w odniesieniu do państw, które przeszły transformację ustrojową i powinny zbudować wyrazisty, nowoczesny wizerunek, co sprzyjałoby poprawie bezpieczeństwa ekonomicznego państwa. Główną tezą jest stwierdzenie, że zmiana roli polskich firm w łańcuchu dostaw – od poddostawców do ściągających rentę markową – powinna być wsparta kreowaniem i promowaniem marki narodowej, budowy renomy państwa oraz portfela identyfikowanych z Polską marek komercyjnych, uznanych na rynkach europejskich oraz światowych. Artykuł ma na celu ukazanie krótkiej charakterystyki działań promocyjnych państw Europy Środkowo-Wschodniej, które zostały opracowane i wdrożone po okresie transformacji ustrojowej, oraz próbę oceny działań podjętych w Polsce na ich tle, w nawiązaniu do posiadanego portfela najbardziej znanych marek komercyjnych pochodzących z tych krajów. Głównym wnioskiem jest stwierdzenie, że w brandingu narodowym Polski dominują zalety kapitału ludzkiego i związane z nim „twórcze napięcie”, zaś w polityce gospodarczej Polski po 1989 r. nie doceniono zalet konkurencyjności przez marketing i własne innowacje, co powoli ulega pozytywnym zmianom.

National brand is one of necessary elements of the country’s economy identification and the support of its competitiveness, especially in relation to countries that have undergone political transformation and should build a clear, modern image, conducive to improving the economic security of the state. The main thesis is the statement that the change of the roles of Polish companies in the supply chain – from sub-suppliers to entities receiving income from intellectual property – should be supported by creating and promoting a national brand, building the reputation of the state and the portfolio of commercial brands identified with Poland and recognized on the European and global markets. The article includes, in addition to the overall picture of the benefits resulting from having strong brands, a brief description of promotional activities of the CEE countries, which have been developed and implemented after the political transition period, as well as an attempt to assess measures undertaken in Poland, with reference to the portfolio of the most famous commercial brands that come from these countries. The main conclusion is that the advantages of the human capital and “creative tension” related to it dominate in the Polish national branding, while in the Polish economic policy after 1989, the competitive advantages through marketing and own innovations have been underestimated, which is slowly subject to positive changes.