Na przekór zakazom - o przekornej decyzji w odpowiedzi na zakaz

We accept injunctive message through an unaware decision (Goulding, Goulding, 1997, p. 13). It’s not always so obvious. We have two ways of accepting injunctive message - a despair and defiant decision. When we make a despair decision - we accept the injunctive message and live limiting our functionality in some aspect. However, when we make a defiant decision, we act in accordance with the principle of "I will show you!" and in an excessive way we prove to ourselves and others, that nothing similar concern us. Although this form of accepting injunctive message is slightly healthier, it is still destructive and a person who is experiencing it is influenced by it and works under the urge to prove something. This is a defiant decision, and excess in some aspect, is the most important clue that can help identify it. (McNeel, 2010, 159-169).

Zakaz przyjmujemy poprzez nieświadomą decyzję (Goulding, Goulding, 1997, s. 13). Nie zawsze jednak jest ona tak oczywista. Mamy bowiem dwie drogi przyjęcia zakazu – decyzję desperacką oraz przekorną. Gdy podejmujemy decyzję desperacką - przyjmujemy zakaz i żyjemy ograniczając funkcjonowanie w jakimś aspekcie. Gdy jednak podejmujemy przekorną decyzję, będziemy działać w myśl zasady „jeszcze ci pokażę!” i w nadmiarowy sposób udowadniać sobie i innym, że nic podobnego nas nie dotyczy. Choć ta forma przyjęcia zakazu jest nieznacznie zdrowsza, to nadal jest ona destrukcyjna, a osoba, która jej doświadcza, znajduje się pod wpływem zakazu – działa pod przymusem udowodnienia czegoś. To właśnie jest przekorna decyzja, a nadmiar w jakimś aspekcie funkcjonowania jest ważną wskazówką, która pozwala ją zidentyfikować (McNeel, 2010, 159-169).