Na przestrzeni wieków postrzeganie ludzi chorych i niepełnosprawnych
zmieniało się. Zaczynając od czasów starożytnych,
a nawet wcześniejszych, społeczeństwa różnie podchodziły
do tematu choroby i kalectwa. Cywilizacje dążyły do tworzenia
zdrowego społeczeństwa, co było możliwe (zdaniem
ówczesnych społeczeństw) tylko drogą eliminacji.
Niepełnosprawność, kalectwo, ułomność w czasach starożytnych
obejmujących okres od 2500 r. p.n.e. do 476 r. n.e
postrzegane były jako przejaw przekleństwa, kary bogów,
działania sił nadprzyrodzonych. W starożytnej Grecji porzucanie,
zabijanie noworodków często wymagane było
nawet przez państwo, a filozofowie Platon czy Arystoteles
przedstawiali poglądy wykluczania niepełnosprawnych
ze społeczeństwa. Rzymianie uważali, że narodzenie się
dziecka z defektami było zapowiedzią zbliżającej się katastrofy.
Ułomnych dorosłych obrażano, nadając im przydomki
wyśmiewające ich cechy czy niedoskonałości anatomiczne.
Wczesne chrześcijaństwo, to pierwsze próby leczenia niepełnosprawności,
chociaż nękające choroby, kalectwo przedstawiano
jako karę za grzechy. Starożytne cywilizacje dążyły
do tworzenia zdrowego społeczeństwa drogą eliminacji,
okrucieństwa, bezwzględności wobec niepełnosprawnych,
ułomnych, co miało odzwierciedlenie w religii, kulturze czy
aspekcie ekonomicznym.
Na ewolucję poglądów dotyczących niepełnosprawności
miało wpływ wiele czynników, takich jak rozwój nauki, technologii, obowiązująca kultura, systemy wartości czy poglądy
filozoficzne. Medycyna dopiero się rozwijała, więc dostęp do
jakiegokolwiek lekarza był bardzo ograniczony. Bogatsi, lepiej
usytuowani często mieli szansę na przeżycie, ale często i ci,
w przypadku choroby czy niepełnosprawności, byli spychani
na margines społeczeństwa.
Over the centuries, perceptions towards disability varied
significantly. In ancient times, and even before, there were
different approaches to illness and disability. Civilizations
sought to create a healthy society that was possible,
according to contemporary societies, only by elimination.
In ancient times, in the period from 2500 BC to 476 AD,
disability was seen as a result of a curse or punishment
from gods for sinning. In Ancient Greece, abandonment of
newborns or killing babies was even often required by the
state. Philosophers, such as Plato and Aristotle, held a view
that people with disabilities should be excluded from the
society. Also the Romans believed that the birth of a child
with birth defects presaged impending disaster. Adults with
disabilities often experienced verbal attacks, such as taunts
or name calling.
First attempts to treat disability date back to early Christian
times, although illness and disability were regarded as
punishment for sins. Ancient civilizations sought to build a
healthy society through elimination, cruelty and ruthlessness
towards people with disabilities, which was reflected in
religion, culture or economy.
Beliefs about disability have changed over time through
many different factors that is development of science,
technology, culture, value systems and philosophical views.
Ancient civilizations began practicing medicine, so there
was a very limited access to a doctor. Even though wealthier people had a chance to survive, in the case of an illness or
disability they were often pushed to the margins of society.
