Rola polityki klimatycznej w kształtowaniu bezpieczeństwa energetycznego Unii Europejskiej

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest analiza założeń polityki klimatyczno‑energetycznej UE w kontekście bezpieczeństwa energetycznego, w świetle wypracowanych programów strategicznych integralnie łączących cele klimatyczne z polityką energetyczną, traktowaną jako sektor o zasadniczym znaczeniu dla rozwoju gospodarki niskoemisyjnej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podstawowym problemem artykułu jest dowiedzenie, na podstawie interpretacji aktów prawnych i dokumentów programowych UE, że państwa będące na różnym poziomie rozwoju gospodarczego i dysponujące różnym potencjałem energetycznym cele strategiczne dotyczące bezpieczeństwa klimatyczno‑energetycznego mogą osiągnąć dopiero w długim horyzoncie czasowym. W pracy została wykorzystana metoda analizy dokumentowej, analiza krytyczna oraz wnioskowanie. PROCES WYWODU: Proces wywodu składa się z dwóch zasadniczych etapów. Pierwszy jest rekonstrukcją procesu wdrożenia założeń pakietu klimatyczno‑energetycznego jako gwaranta rozwoju zrównoważonego i niezależności energetycznej w świetle zatwierdzonych dokumentów UE. W drugim odniesiono się do dyskusji na temat problemów państw UE w zakresie przyjętych celów strategicznych. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Przeprowadzona analiza dowiodła wagi sektora energetycznego w walce z globalnym ociepleniem poprzez dywersyfikację systemów wytwarzania energii w kierunku rozwiązań innowacyjnych. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Skuteczna i efektywna polityka klimatyczno‑energetyczna wymaga stworzenia warunków solidarności energetycznej, zarówno poprzez budowę nowoczesnej infrastruktury, jak też transfer innowacyjnych rozwiązań w zakresie produkcji oraz dystrybucji energii. Ważna jest ponadto świadomość społeczna konieczności poprawy efektywności energetycznej poprzez szersze wykorzystanie źródeł alternatywnych oraz nowoczesnych rozwiązań technologicznych, mających na celu ograniczenie presji sektora na środowisko.