Bariery uprawiania turystyki przez osoby niepełnosprawne w kontekście statusu materialnego

Aktywność ruchowa wśród osób niepełnosprawnych jest czynnikiem rewalidacyjnym, stąd stanowi ważny element w życiu tej grupy ludzi. Niestety, podejmowanie aktywności turystycznych i ruchowych przez osoby niepełnosprawne jest o wiele bardziej skomplikowane niż w przypadku osób pełnosprawnych. Wielu niepełnosprawnych nie podróżuje w ogóle, inni są aktywni w tym zakresie, aczkolwiek napotykają wiele trudności. Trudności te wynikają z braku znajomości problematyki turystyki osób niepełnosprawnych przez pracowników branży turystycznej, co jest konsekwencją znikomego rozeznania w tej sferze aktywności osób niepełnosprawnych w społeczeństwach. Celem niniejszej pracy jest próba wypełnienia luki dotyczącej znajomości barier uprawiania turystyki przez osoby niepełnosprawne. Materiał badawczy obejmuje wyniki badań, które przeprowadzono wśród 518 osób niepełnosprawnych. W grupie badanych znajdowało się: 58 osób z dysfunkcjami wzroku (11,2%), 253 osoby z dysfunkcjami słuchu (48,8%) oraz grupa 207 osób z dysfunkcjami narządu ruchu (40,0%). Metodą badawczą był sondaż diagnostyczny. Badania przeprowadzono za pomocą kwestionariusza wywiadu. Wyniki badań wskazują, iż największą przeszkodę w uprawianiu turystyki przez osoby niepełnosprawne, bez względu na rodzaj niepełnosprawności stanowią bariery finansowe. Status materialny ma znaczący wpływ na deklarowanie barier finansowych, organizacyjnych, społecznych i braku ofert przez osoby z dysfunkcją słuchu i ruchu.

Motor activity among the disabled is a revalidation factor; hence, it represents an important life component for this group of people. Unfortunately, undertaking tourist and motor activities by disabled persons is much more complicated than in the case of those who are able-bodied. Many disabled do not travel at all, while those who do, encounter many obstacles. The difficulties occur as a result of ignorance of the discussed problems by tourist operators, which is a consequence of a general lack of knowledge in the whole society, concerning this sphere of activity of the disabled. The presented study is an attempt at filling the gap pertaining to the state of knowledge of barriers in practicing tourism by the disabled. The research material covered 518 disabled persons, including 58 with eye disorders (11.2%), 253 with hearing dysfunctions (48.8%), and 207 persons with motor organ dysfunctions (40.0%). The study was conducted by the method of a diagnostic survey using a questionnaire. The results of research show that financial barriers are the greatest obstacle for practicing tourism by the disabled, irrespective of the type of disability. Material standard exerts an important effect of the declared financial, organizational, and social barriers, as well as the lack of offers for persons with hearing and motor dysfunctions.