Program nauczania historii liceów ogólnokształcących po reformie 1932 roku na łamach „Wiadomości Historyczno-Dydaktycznych” (1933-1939)

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości należało przede wszystkim doprowadzić do zjednoczenia szkolnictwa wszystkich ziem polskich pod jednym zarządem, a także przygotować projekty ustaw szkolnych, które obowiązywałyby na terenie całego kraju. Najważniejsze było ujednolicenie systemu, jego organizacji, języka wykładowego itp. na terenie całego kraju. Zgodnie z Ustawą o ustroju szkolnictwa z 11 marca 1932 roku ustrój szkolny miał opierać się na 7-letniej szkole powszechnej III stopnia. Zakładano, że szkoły będą przygotowywały zdolne dzieci i młodzież do przechodzenia ze szkoły jednego typu do szkoły drugiego typu, a także będą przygotowywały dzieci i młodzież do przechodzenia ze szkół niższego stopnia do szkół wyższego stopnia. Jednym z czasopism wydawanych w latach 1933-1939 były w przez Polskie Towarzystwo Historyczne dla spraw nauczania historii „Wiadomości Historyczno-Dydaktyczne”. Redaktorem naczelnym czasopisma był Kazimierz Tyszkowski, pod roku 1937 funkcję tę pełnił wraz z Antonim Knotem. Czasopismo podlegało utworzonej w 1932 roku Komisji Dydaktycznej PTH. Na łamach „Wiadomości Historyczno-Dydaktycznych” ukazywały się artykuły dotyczące nauki historii w szkole średniej, przede wszystkim wprowadzenia nowych programów. Uwzględniając potrzebę zorganizowania szkolnictwa po ponad stuletnim uzależnieniu od władz zaborczych nie dziwi fakt, że rozwój ten następował w szybkim tempie, nie zawsze proponowane i wprowadzane rozwiązania cieszyły się poparciem całego społeczeństwa, czy samych nauczycieli i ekspertów, co można zauważyć analizując treść poszczególnych artykułów.