Czego nauczyło mnie ciało o byciu badaczką Ukrainy z Ukrainy w czasach rosyjskiej agresji

W niniejszym tekście badam związek rosyjskiego kolonializmu i kolonialności z wiedzą i tworzeniem wiedzy oraz zastanawiam się, co to znaczy być naukowczynią z Ukrainy, zajmującą się Ukrainą w zachodniej instytucji akademickiej w czasie wojny Rosji z Ukrainą. Krytykując hierarchie produkcji wiedzy, wzywam do ponownego uwzględnienia „wiedzy, która pochodzi z cierpienia”, zgodnie z teorią bell hooks (1994). Zwracam się ku wiedzy o cierpieniu, angażując się w autoetnografię i skupiając się na sposobach, w jakie wojna wpłynęła na moje ciało: od zmieniającego się stosunku do języka rosyjskiego po świadomość mechanizmów, poprzez które moje ciało jest tokenizowane przez instytucje akademickie. Na koniec stwierdzam, że moje ciało nauczyło mnie wycofywania się jako praktyki dekolonialnego oporu i odpowiedzi na rosyjski kolonializm.

In this text I examine the relationship of Russian colonialism and coloniality towards knowledge and knowledge-making, and question what it means to be a scholar from Ukraine, dealing with Ukraine, and located in a Western academic institution at the time of Russia’s war against Ukraine. While criticising hierarchies of knowledge production I call for recentering “knowledge that comes from suffering”, as theorised by bell hooks (1994). I turn to knowledge of suffering by engaging in autoethnography and focusing on ways in which the war has affected my body: from my changing relation to the Russian language to an awareness of mechanisms through which my body is being tokenized by academic institutions. Finally, I argue that my body taught me disengagement as a practice of decolonial resistance and a response to Russian colonialism.