Problematyka stosowania art. 77 Prawa restrukturyzacyjnego w prawie podatkowym

Prawo restrukturyzacyjne zawiera instytucje i rozwiązania służące do realizacji celów i funkcji tej dziedziny prawa, czyli stworzenia ram dla utrzymania funkcjonowania przedsiębiorstwa w kryzysie oraz zabezpieczenia słusznych praw wierzycieli. W artykule na przykładzie instytucji zawartej w art. 77 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne1 ukazano problemy praktyczne wynikające z wprowadzenia w niej podziału wierzytelności za jeden okres rozliczeniowy na wierzytelność układową oraz wierzytelność bieżącą. Na gruncie regulacji i zasad prawa podatkowego taki podział i rozwiązania przyjęte w prawie restrukturyzacyjnym są nieznane. W efekcie dla ich stosowania należy modyfikować istniejące rozwiązania i instytucje prawa podatkowego.

Restructuring law contains institutions and solutions to achieve the objectives and functions of this area of law, which is to create a framework for maintaining the functioning of the enterprise in crisis and securing the legitimate rights of creditors. The article, on the example of the institution contained in Article 77 of the Restructuring Law, shows practical problems resulting from the introduction in the restructuring law of the division of receivables for one settlement period into an arrangement claim and a current claim. From the point of view of regulations and principles of tax law, such a division and the solutions adopted are unknown. As a result, existing solutions and tax law institutions should be modified for their application.