Changes in the physiological activity of soybean (Glycine max L. Merr.) under the influence of exogenous growth regulators

In a two-year pot experiment (2008–2009) conducted at the Vegetation Hall, West Pomeranian University of Technology in Szczecin, we investigated the influence of exogenous growth regulators, i.e. indole-3-butyric acid (IBA) and 6-benzylaminopurine (BAP) and their mixture, on the activity of gas exchange and selected physiological features of soybeans (Glycine max L. Merr.). The experimental factors included the following Polish soybean cultivars: ‘Aldana’, ‘Progres’ and ‘Jutro’. During plant growth, CO2 assimilation (A), transpiration rate (E), stomatal conductance (gs), and substomatal CO2 concentration (ci) were determined. Two soybean cultivars, i.e. ‘Jutro’ and ‘Progres’, showed a significant increase in the intensity of assimilation and transpiration after using all kinds of growth regulators as compared with the control plants. It was found that the ‘Jutro’ cultivar, after using a mixture of growth regulators (IBA + BAP), was characterized by the significantly highest CO2 assimilation (A) and transpiration (E) as well as the highest stomatal conductance (gs). The ‘Aldana’ cultivar, on the other hand, responded by a significant reduction in the transpiration rate, stomatal conductance and subsomatal CO2 concentration. The spraying of the plants with exogenous growth regulators had a significant influence on the increase in the number of stomata and stomatal pore length, mostly on the lower epidermis of the lamina. It was also found that plants from the ‘Jutro’ and ‘Aldana’ cultivars sprayed with IBA and IBA + BAP were characterized by the highest yield, as compared with the control plants. In the case of the ‘Jutro’ cultivar, after using the growth regulators, a positive correlation was observed between the assimilation and transpiration rates and the length of stomata, which in consequence produced increased yields.

W dwuletnim doświadczeniu wazonowym (2008–2009) przeprowadzonym w Hali Wegetacyjnej Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie badano wpływ egzogennych regulatorów wzrostu, tj. kwasu indolilo-3-masłowego i 6-benzyloaminopuryny oraz ich mieszaniny na aktywność wymiany gazowej i wybrane cechy fizjologiczne soi zwyczajnej (Glycine max L. Merr.). Czynnikami doświadczalnymi były polskie odmiany soi zwyczajnej: ‘Aldana’, ‘Progres’ i ‘Jutro’. W trakcie wegetacji roślin oznaczono natężenie asymilacji CO2 (A) i transpiracji (E), przewodność szparkową (gs) oraz podszparkowe stężenie CO2 (ci). Dwie odmiany soi zwyczajnej, tj. ‘Jutro’ i ‘Progres’ wykazały znaczący wzrost intensywności asymilacji i transpiracji po zastosowaniu wszystkich rodzajów regulatorów wzrostu w porównaniu z roślinami kontrolnymi. Stwierdzono, iż istotnie najwyższą asymilacją CO2 (A) i transpiracją (E) oraz przewodnością szparkową (gs) charakteryzowała się odmiana ‘Jutro’ po zastosowaniu mieszaniny regulatorów wzrostu (IBA + BAP). Z kolei odmiana ‘Aldana’ w tych samych warunkach zareagowała istotnym spadkiem intensywności transpiracji, przewodności szparkowej oraz podszparkowego stężenia CO2. Opryskiwanie roślin egzogennymi regulatorami wzrostu miało istotny wpływ na wzrost liczby aparatów szparkowych i długości ich szczelin, przede wszystkim na dolnej epidermie blaszki liściowej. Stwierdzono również, iż rośliny odmiany ‘Jutro’ i ‘Aldana’ opryskiwane IBA i IBA + BAP charakteryzowały się wyższym plonem w porównaniu z roślinami kontrolnymi. U odmiany ‘Jutro’, po zastosowaniu regulatorów wzrostu, wykazano dodatnią korelację pomiędzy intensywnością asymilacji i transpiracji a liczbą aparatów szparkowych i długością ich szczelin, co w konsekwencji podniosło plonowanie roślin.