Storytelling and the Healing Power of Photography: Rita Leistner’s My Space Project

The aim of the article is to analyze the artistic, social project titled My Space. Stories from Inside the Downtown Eastside Vancouver, created by Canadian photographer Rita Leistner. Through her photographs and interviews, the artist presents the everyday life of a group of drug and alcohol addicted residents of Astoria and Balmoral hotels. The article is based on photographs taken by Leistner and the statements of project participants – both acquired from the artist’s Webpage. Bearing in mind Leistner’s intentions, we tend to present her story in the storytelling narrative. We treat that approach as a useful tool for qualitative data analysis as well as insightful framework to represent a story. This approach has worked well so far in the study of culture and art. Thus, we focus on the content and a form of a story while uncovering its threads looking at it from different dimensions interpreted through the prism of individuals to whom the story relates. We look at the way in which the space occupied by the heroes of the story is being photographed by Leistner, who creates a medium allowing the narrative to connect the present with the past and the future. That medium plays an important role in building a community.

Celem artykułu jest analiza artystyczno-społecznego projektu My Space. Stories from Inside the Downtown Eastside Vancouver kanadyjskiej fotografki Rity Leistner. Artystka poprzez swoje fotografie i wywiady przybliża codzienność grupy uzależnionych od narkotyków i alkoholu mieszkańców hoteli Astoria i Balmoral. Artykuł opiera się na fotografiach z projektu My Space oraz wypowiedziach jego uczestników. Mając na uwadze intencje twórczyni, autorzy artykułu przedstawili go w kontekście storytellingu, który potraktowali jako użyteczne narzędzie jakościowej analizy zjawisk społecznych. Podejście to sprawdza się przede wszystkim w badaniu zjawisk kultury i sztuki, a zwłaszcza różnego rodzaju wytworów artystycznych. W opracowaniu skupiono się na formie opowieści, która łączy w sobie wątki z wielu wymiarów indywidualnego i społecznego życia jednostki. Pokazano, jak fotografie przestrzeni, w której mieszkają bohaterowie opowieści, mogą stać się medium narracji łączącej teraźniejszość z przeszłością i przyszłością, a przede wszystkim służyć budowaniu społecznej wspólnoty.