The occurrence and pathogenicity of Phoma exigua Desm. var. exigua for selected species of herbs

P. exigua var. exigua was isolated from underground and aboveground organs of different herb plant species in the years 1998-2006. Pathogenicity tests of three randomly chosen isolates of the fungus T 299, T 261 and T 277 for thyme and of three isolates M 1657, M 1193 and M 1635 for lemon balm were carried out. The effect of water suspension of fungus spores on the germination ability of schizocarps and of infected soil on sprouting and seedling health was studied. The study of microscopic structures of the fungus developing on plants, isolation of the fungus on artifi cial media and macro- and microscopic analysis on standard media are essential for the correct identifi cation of P. exigua var. exigua. The polyphagous nature of the fungus is confi rmed by the obtained results. The tested isolates were found to be occasional pathogens of thyme and lemon balm in the studied conditions. The harmfulness of the tested isolates pointed to inhibition of schizocarp germination, sprouting of plants and the ability to cause necrosis of germs, roots and epicotyl.

Phoma exigua var. exigua izolowano w latach 1998-2006 z nadziemnych i podziemnych organów różnych gatunków ziół. Przeprowadzono testy patogeniczności trzech losowo wybranych izolatów grzyba T 299, T 261 i T 277 dla tymianku właściwego oraz trzech izolatów M 1657, M 1193 i M 1635 dla melisy lekarskiej. Określano oddziaływanie wodnej zawiesiny zarodników grzyba na zdolność kiełkowania rozłupek oraz sztucznie zakażonej ziemi na wschody i zdrowotność siewek. Dla identyfi kacji P. exigua var. exigua niezbędne są badania mikroskopowych elementów grzyba rozwijających się na roślinach, izolacja grzyba na sztuczne podłoże oraz analiza cech makro i mikroskopowych na podłożach standardowych. Uzyskane wyniki potwierdzają polifagiczny charakter grzyba. Testowane izolaty uznano za okolicznościowe patogeny tymianku właściwego i melisy lekarskiej w badanych warunkach. Ich szkodliwość polega na hamowaniu kiełkowania rozłupek oraz wschodów roślin, zdolności do wywoływania nekrozy kiełków, korzeni i podliścieniowej części siewek.