Podział klientów WWW w kontekście przekazywalności aplikacji WWW

World Wide Web (WWW) jest "przestrzenią informacyjną, w której każdy zasób identyfikowany jest przy pomocy Uniform Resource Identifier" (URI). Agentem WWW jest "osoba lub oprogramowanie, które działa w tej przestrzeni informacyjnej na rzecz osoby, bytu lub procesu". Klient WWW to agent WWW, który usiłuje uzyskać dostęp do zasobu identyfikowanego przy pomocy URI. Przekazywalność aplikacji WWW oznacza określenie tego, którą jej część stanowi kod przekazywalny - zbiór instrukcji i definicji danych przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio przez klienta WWW lub przez proces zależny od tego klienta WWW. W niniejszej pracy podzielono klienty WWW na aktywne klienty WWW i pasywne klienty WWW, stosując jako kryterium gotowość wykonywania przez nie kodu przekazywalnego lub powierzenia wykonywania tego kodu procesom zależnym od nich. Następnie, posługując się nieskomplikowanym przykładem, pokazano metodę wytworzenia aplikacji WWW dostępnej zarówno dla aktywnego klienta WWW, jak i dla pasywnego klienta WWW, a ponadto wykorzystującej automatycznie możliwość wykonywania kodu przekazywalnego. Przykład ten dowodzi, iż aktywne klienty WWW stały się dostępne najpóźniej w marcu 1996 roku, a prezentowana metoda znalazłaby już wtedy zastosowanie.

The World Wide Web (WWW) is "an information space in which the items of interest, referred to as resources, are identified by global identifiers called Uniform Resource Identifiers" (URIs). A Web agent is "a person or a piece of software acting on the information space on behalf of a person, entity, or process." A Web client is a Web agent that attempts to access a resource referenced by a URI. Transferability is the extent to which a Web application constitutes of transferable code, which is computer instructions and data definitions intended to be executed by a Web client or by another process on behalf of a Web client. In this paper, we define two types of Web clients - the active ones and the passive ones - with regard to their readiness to execute transferable code or to entrust another process to execute it on their behalf. We then proceed to show on a simple example that it is possible to write a Web application that is not only accessible to both an active Web client and a passive Web client, but also automatically takes advantage of the capability to execute a transferable code. This example proves that active Web clients were available in March 1996 at the latest and the presented method was applicable back then.