Ultradźwiękowa metoda wykrywania uszkodzeń szyn, wykorzystująca kodowanie fazy sygnału diagnostycznego

W diagnostyce szyn kolejowych powszechnie stosowane są obecnie metody ultradźwiękowe oraz metody indukcyjne, wykorzystujące indukcje magnetyczną w celu wykrycia zmian pola magnetycznego w otoczeniu szyny, powodowanych obecnością nieciągłości geometrycznych, takich jak pęknięcia. Konwencjonalne badanie ultradźwiękowe wykorzystują koła [3] lub sanie [2] wypełnione wodą, wyposażone w szereg czujników piezoelektrycznych. Czujniki ultradźwiękowe są umieszczone pionowo (rys. 1) ponad główką szyny, pracują w trybie impulsowym skan B (ang. B-scan) [7] w celu detekcji wad poziomych oraz pod kątem θ = 70° do normalnej do powierzchni jezdnej w celu detekcji wad poprzecznych.