Uciążliwość zapachowa związana z rekultywacją Jeziora Kortowskiego metodą selektywnego odprowadzania wody z hypolimnionu

Wyniki badań jakości powietrza atmosferycznego w okolicy odbiornika wody odprowadzanej z hypolimnionu jeziora wskazują, że takie działania naprawcze dzieją się kosztem zanieczyszczania powietrza. Rekultywacja Jeziora Kortowskiego od 1956 r. realizowana jest metodą selektywnego odprowadzania wody rurociągiem z jego strefy przydennej do odpływającej z jeziora rzeki Kortówki. Z tego względu podjęto próbę zastosowania badań olfaktometrycznych do oceny wpływu rekultywacji jeziora na uciążliwość zapachową tej metody. Badania wykazały, że zanieczyszczenie powietrza substancjami złowonnymi (m.in. siarkowodór) w miejscu wprowadzania wody z hypolimnionu do rzeki ulegało silnym wahaniom, jednak stężenie zapachowe zawsze wynosiło powyżej 200 ou_E/m³. Największe odnotowane stężenie odorów osiągnęło w tym miejscu prawie 40 tys. ou_E/m³. W miarę oddalania się od ujścia rurociągu stężenie substancji zapachowych przeważnie malało aż do zaniku, jednakże było wyczuwalne nawet w odległości ok. 500 m wzdłuż biegu rzeki. Dalsze badania prowadzone są w celu określenia tzw. godzin odorowych oraz wyznaczenia mapy zasięgu uciążliwości zapachowej tego obiektu.

Results of analysis of air quality around the receiver of hypolimnetic discharge demonstrate that such corrective measures take place at the expense of air pollution. Lake Kortowskie (Olsztyn, Poland) restoration is being carried out by selective hypolimnetic water withdrawal through a pipeline to Kortowka river, the receiver of the lake water. This is the reason why olfactometric studies were undertaken to evaluate the impact of lake restoration on the odor nuisance related to the use of this method. The analyses demonstrated that the odorant (e.g. hydrogen sulfide) concentration (immission) in the air just at the river outlet was subject to strong fluctuations. However, it always exceeded 200 ou_E/m³. The highest concentration recorded at this site reached almost 40,000 ou_E/m³. As the distance from the pipeline outlet increased, the immission usually decreased, until no odor could be detected. However, the odor was still detectable for about 500 m along the course of the river. Further studies are being carried out in order to determine the 'odor hours' and produce an odor map for the site.