Duszpasterska i szkolno- -wychowawcza praca salezjanów na Dolnym Śląsku w latach 1945–2017

W powojennej rzeczywistości do priorytetów salezjanów inspektorii krakowskiej należały następujące zadania: powrót współbraci żyjących poza strukturami Towarzystwa Salezjańskiego do wspólnot zakonnych oraz uruchomienie placówek dydaktyczno-wychowawczych dla młodzieży męskiej. Następnym zadaniem było otwarcie nowych ośrodków na tzw. Ziemiach Odzyskanych, traktowanych jako rekompensata za mienie pozostawione za nową wschodnią granicą Polski. Ważnym wyzwaniem dla inspektorii krakowskiej było także oddelegowanie księży do pracy duszpasterskiej, szczególnie na Dolnym Śląsku. Pierwszy ośrodek szkolno-wychowawczy, duszpasterski i pielgrzymkowy salezjanie zorganizowali w Twardogórze w 1945 r. Księża osiedlali się także przy wolnych kościołach wiejskich w województwie wrocławskim i również w ten sposób tworzyli wspólnoty zakonne. W rezultacie we Wrocławiu powstały kolejne trzy parafie-domy zakonne, a w Lubinie, Środzie Śląskiej i Sułowie – ośrodki na wzór twardogórskiego. Z powodu likwidacji szkolnictwa katolickiego przez komunistyczne władze państwowe, systematycznie oddelegowywano więcej członków zgromadzenia do pracy w duszpasterstwie ogólnym. Dzięki ofiarnej pracy pionierów salezjańskich odbudowano wiele zniszczonych kościołów, przystosowano i zaadaptowano na potrzeby kultu katolickiego opuszczone zbory protestanckie, zbudowano także kilka nowych świątyń. Po upadku komunizmu w Polsce salezjanie na Dolnym Śląsku na nowo podjęli realizację tradycyjnego charyzmatu zakonnego poprzez prowadzenie różnego typu szkół i burs. Obserwuje się rozwój Towarzystwa Salezjańskiego na omawianym terenie, czego znakiem jest istniejąca od 1980 r. nowa Inspektoria św. Jana Bosko z siedzibą we Wrocławiu.

After World War II, the priorities of the Salesian Inspectorate of Cracow were: reincorporating the brothers living outside the structures of the Salesian Society into the order’s communities and launching didactic and educational institutions for boys and young men. Then, to compensate for properties left behind in the former eastern territories of Poland, the priority became the opening of new Salesian centres in the Recovered Territories. An important challenge for the province was assigning priests to new pastoral work, especially in Lower Silesia. The first school (which was also a pastoral and pilgrimage centre), was organized by the Salesians in Twardogóra in 1945. Some priests settled near vacant village churches in Wrocław Voivodeship, in time forming new communities of their order. In this way they established three parishes / monastic houses in Wrocław and three others, following the example of the first in Twardogóra): in Lubin, Środa Śląska and Sułów. Due to the liquidation of Catholic education by the communist state authorities, more priests were systematically assigned to work in general pastoral ministry. Thanks to the dedicated work of these post WWII Salesian pioneers, many damaged churches were rebuilt, abandoned Protestant churches were adapted to the needs of Catholic worship and a few new churches were built. After the collapse of communism in Poland, the Salesians in Lower Silesia resumed activities connected with their traditional Salesian vocation, namely the running of various types of schools and dormitories. The Salesian Society is continuing to grow in the described area, now known as the Inspectorate of Don Bosco, with its base in Wrocław.