Krytyczna analiza codziennej pracy kuratora społecznego w świetle koncepcji władzy i rządomyślności Foucault

Artykuł wskazuje na sposób funkcjonowania instytucji kuratora społecznego w Polsce  przy zastosowaniu koncepcji władzy i rządomyślności M. Foucault. Opisuje dysonans pomiędzy sferą idealizacyjną, teorią, założeniami instytucji kuratora, a sferą instrumentalną, praktyką, czyli sposobem sprawowania  nadzorów kuratorskich. Pomimo założeń ustawowych, które przedstawiają kuratelę jako instytucję pomocową, moje doświadczenia jako kuratora społecznego, jak również wyniki moich badań autoetnograficznych - wskazują na trudności w spełnianiu tego celu w praktyce. Praca kuratora wydaje się polegać przede wszystkim na zbieraniu informacji, które służą sprawowaniu władzy przez państwo. Dominująca kontrolna funkcja kuratora wymagana przez sądy jest często sprzeczna  z pomocowymi założeniami ustawowymi jak również z prospołecznym nastawieniem wielu kuratorów.