Kim jest psycholog wśród ludzi? Na marginesie artykułu Katarzyny Sikory

Uzasadnione jest stawiane przez Katarzynę Sikorę pytanie o koncepcję dobra, jaka leży u podstaw kodeksów etyczno-zawodowych psychologa. Prowadzi ono do rozważań o naturze dobra, które jednakże przy tworzeniu i posługiwaniu się kodeksami nie zajmują szczególnie ich autorów. Mają oni bowiem na uwadze raczej praktyczne regulacje rozmaitych rodzajów postępowania zawodowego, jakie z doświadczenia okazują się niezbędne dla utrzymania członków profesji w ramach obowiązującego etosu zawodu i standardów jego wiedzy i umiejętności. Dobro, jakim odbiorca usług psychologicznych powinien się cieszyć, a psycholog na jego rzecz ma działać, wciąż pozostaje niedookreślone. Widać to przez porównanie do innych zawodów, bogatych w treść aksjologiczną, takich jak zawody medyczne czy prawnicze. Dobro w postaci zdrowia lub cieszenia się prawami w społeczeństwie, które stanowi o tej aksjologicznej treści w tamtych zawodach, jest nieuchwytne w przypadku zawodu psychologa. Z tych treści aksjologicznych wypływa i fundament zyskuje etyka zawodów medycznych czy też prawniczych. Psychologowie nie mają takiego fundamentu, a przynajmniej nie mają jasnego i wyraźnego jego wskazania. Proponuje się integralność osobową jako ten rodzaj dobra, o jakie dla odbiorców swych usług troszczyć się powinni psychologowie, wykonując swój zawód.