Wysokie mniamanie. Jedność i jedzenie w cyklu opowiadań o Panu Kuleczce Wojciecha Widłaka

Jedzenie – zarówno sama czynność, jak i rozmaitość potraw – funkcjonuje współcześnie jako supermetafora, ogarniająca wiele sfer ludzkiej aktywności. W niniejszym artykule przyjrzę się relacji między wspólnotą rodzinną i posiłkami (ich rodzajami, produktami spożywczymi, okolicznościami, w jakich jedzą bohaterowie) w cyklu opowiadań o Panu Kuleczce Wojciecha Widłaka. Ukazane w swoiście realistycznej konwencji jedzenie towarzyszy codziennym przygodom bohaterów, będąc przyjemnością, niewinną słabostką, pocieszeniem, metaforą miłości, zawsze wyrażając harmonijne doświadczenie kosmosu życia rodzinnego. W zaproponowanej interpretacji wykorzystam pojęcia eros, agape oraz koncepcję psychologii moralności Jonathana Haidta.

In the present article I would like to analyse the way in which the family and their meals (what they eat and how they eat) are pictured in Pan Kuleczka stories’ series by Wojciech Widłak. Both eating and the variety of dishes have nowadays become a sort of supermetaphor, which involves different spheres of human activity. In a realistic convention chosen by Widłak, food is a part of everyday adventures of the story protagonists; it is their pleasure, an innocent weakness, a kind of consolation, a great metaphor of love in the family, always expressing an experience of the balance in family life. In my interpretation of the stories I will use concepts of eros and agape and apply basic terms of Jonathan Haidt’s theory of moral psychology.