Działalność Gastona Milhauda (1858–1918) przypadła na okres, kiedy rewolucyjne
odkrycia naukowe podważyły dobrze ugruntowane teorie naukowe
i zmusiły filozofujących naukowców do postawienia pytań o charakter wiedzy
naukowej i pewność naukowego poznania. Środowisko francuskich przyrodników
poddało wnikliwej krytyce współczesną im naukę i jej historię oraz
zaproponowało nowy model rozwoju wiedzy naukowej. Istotny wkład w tworzenie
nowego opisu mechanizmów tworzenia wiedzy wniósł Gaston Milhaud,
który pozostając w cieniu sławnych nazwisk Poincarégo i Duhema, rzadko
przywoływany jest w kontekście badań teoriopoznawczych. W niniejszym
artykule ukazano kilka jego diagnoz, które pozwalają stawiać go w szeregu
współtwórców francuskiego konwencjonalizmu.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00