Rzeczy osierocone, czyli autobiografizm przemilczany Rzeczy, których nie wyrzuciłem

Artykuł jest analizą i interpretacją Rzeczy, których nie wyrzuciłem Marcina Wichy pod kątem ich autobiograficznego charakteru. Skupia się na dominującej w dziele autobiograficznej postawie wyzwania, które objawia się w lukach i niedopowiedzeniach. Ponadto porusza problematykę żałoby, utraty, nieobecności, pamięci oraz tego, co po nas pozostanie – rzeczy.

The article is an analysis and interpretation of Marcin Wicha’s Things I Didn’t Throw Out in terms of their autobiographical character. It focuses on the autobiographical challenge, that dominates work, which manifests itself in gaps and understatements. In addition, it addresses mourning, loss, absence, memory and what remains of us – things.