Dziecięca kreacja obrazu Boga i religijności. Perspektywa pedagogiczna

Pierwszy rozdział oscyluje wokół wyjaśnienia takich pojęć, jak obraz Boga, religijność i doświadczenie. Poprzez prezentacje różnych ujęć religijności poszukiwano własnej definicji religijności. Wychodząc od pojęć religijności ido-świadczenia, wykazano, że dziecięcy obraz Boga jest najbardziej pierwotnym i podstawowym doświadczeniem religijności. W rozdziale tym wykazano również, że religijność ma charakter jednostkowy i dynamiczny, powstaje oraz rozwija się w konkretnym środowisku, a jej zasadą jest działanie społeczne. Drugi rozdział dotyka problematyki religijności dziecka. Przedstawiono ją, poczynając od ujęcia psychologicznego, poprzez prezentację poglądów najważniejszych przedstawicieli strukturalizmu genetycznego, jak również psychologii głębi, kończąc zaś na autorskim projekcie Czesława Walesy (2005) dotyczącym podziału rozwoju religijności u dzieci. W tej części pracy podjęto również refleksję nad teologiczno-chrześcijańską problematyką religijności dziecka w celu ukazania wagi tego tematu we współczesnej refleksji naukowej. W zakończeniu rozdziału dokonano tradycyjnego przeglądu badań, jednak dla zachowania spójności pracy ograniczono się do badań w większości zagranicznych, które miały wpływ na powstanie tej książki.Rozdział trzeci rozpoczyna metodologiczną część pracy, której początek stanowi przedstawienie ram teoretycznych. Rozdział otwiera krótka prezentacja konstruktywizmu społecznego, następnie zaś omówiono jego konkretny wymiar pedagogiczny. W dalszej kolejności zaprezentowane zostało pojęcie doświadczenia w ujęciu fenomenologicznym Husserla (1993) oraz jako kategoria w badaniach z dziećmi. Na końcu przedstawiona została eksplikacja fenomenologii w badaniach religijnych.Czwarty rozdział stanowi kontynuację rozważań metodologicznych. W pierwszej kolejności omówiono sześć kategorii badawczych: 1) narracyjną kategorię wizualizacji; 2) narracyjną kategorię atrybutów; 3) narracyjną kategorię interakcyjności; 4) narracyjną kategorię komunikacji; 5) narracyjną kategorię genealogii; 6) narracyjną kategorię kontekstualizacji. Następnie dokonano analizy przedmiotu badań i problemów badawczych. Na końcu tego rozdziału przedstawiono schemat metodologiczny i organizację badań. Rozdział piąty prezentuje dziecięcy obraz Boga wyłaniający się z narracji badanych. Punktem wyjściowym tego rozdziału jest próba dziecięcej odpowiedzi na pytanie, kim jest Bóg, jak wygląda oraz gdzie mieszka. Wskazano również dziecięce rozumienie rodziny i przyjaciół Boga a także interwencji Boga w ich codzienność oraz jego pomocy. Rozdział ten zawiera również omówienie przymiotów, jakie dzieci nadają Bogu. W rozdziale szóstym przedstawiona została analiza dziecięcej sfery religijności, jak również dziecięcy obraz relacji Boga z ludźmi, sposoby dziecięcego komunikowania się z Bogiem oraz bogate, jak wykazano, źródła dziecięcej wiedzy o Bogu. W rozdziale siódmym omówione zostały światy kontekstualizacji w religijności dzieci. Starano się zbadać, jakie znaczenie nadają dzieci szkole i kościołowi w kontekście ich religijności.Wnikliwa analiza wypowiedzi dziecięcych, stanowiących materiał badawczy prezentowanej monografii, pozwoli na zrozumienie dziecięcego świata nadawanych przez nie znaczeń własnej religijności. Dalsze badania w tym zakresie są istotne ze względu na różnorodność wyzwań, które stawiane są współcześnie ludzkiej religijności i duchowości. O tym traktuje ostatnia część pracy – postulaty dla praktyki.