Celem artykułu jest zbadanie niektórych wpływów klasycznych w twórczoÑci Josifa Brodskiego, zaczynając od topiki wygnania u Owidiusza i Seneki. Istotnie, wygnanie jest nie tylko bolesną zmianą kraju, pełnym napięcia doświadczeniem życia, lecz także szansą, by wygnany człowiek mógł jeszcze raz popatrzeć na swoje życie i umocnić swoją duszę. Istnieje bardzo silna więź między wygnaniem i językiem, ponieważ język ojczysty jest środkiem do zachowania tożsamości poety: samotność i smutek Owidiusza zasadniczo określa jego językowa izolacja (por. np. Trist. 3.14.45-50; 5.7.55-56; 5.12.57-58; ex Pont. 4.13. 17-20). Brodski zaznacza, óe w warunkach wygnania język sprawuje kontrolę tak nad literaturą, jak i myÑl, percepcją i uczuciem. Zainteresowanie Owidiuszem u Brodskiego wychodzi ponadto poza sprawę wygnania: Owidiusz jest przede wszystkim poetą metamorfozy, a List do Horacego Brodskiego, pomimo swego adresata, stanowi właściwie pochwałę Owidiusza, ponieważ metamorfoza i wygnanie ściśle się ze sobą łączą. Brodski woli Owidiusza od Wergiliusza. Owidiusz, jako poeta zmieniającej się rzeczywistości, zostaje przeciwstawiony Wergiliuszowi, poecie augustowskiej propagandy.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00