Marguerite Audoux: le roman des misérabIes

Autobiograficzna powieść "Maria-Klara" (1910), napisana przez szwaczkę zaprzyjaźnioną z grupą młodych artystów (m. in. Charles-Louis Philippe, Léon-Paul Fargue), była wydarzeniem sezonu. Jej wartość podkreślił Alain-Foumier. Ten utwór, niezwykle oszczędny w środkach, określany przez krytyków jako "królestwo niedopowiedzeń i domysłów", napisany w pierwszej osobie, relacjonuje głównie wydarzenia, ukazując losy sieroty Marii-Klary w ciągu kilkunastu lat (wieloletni pobyt w sierocińcu u sióstr zakonnych oraz kilka lat spędzonych w gospodarstwie w Sologne). Bohaterka, istota niezwykle wrażliwa, poznaje rzeczywistość, jaką społeczeństwo przypisało sierocie, odkrywa świat lektur i marzeń, świat przyrody, a także świat stosunków społecznych. Bogata w zebrane doświadczenia, postanawia wyzwolić się z narzuconej roli.