Owady Norwida. Ostatnia z bajek, czyli o piękności istnienia

Artykuł jest studium interpretacyjnym, w którym Ewa Szczeglacka-Pawłowska omawia Ostatnią z bajek jako dzieło późne poety. Punktem wyjścia dla szczegółowych rozpoznań o charakterze interpretacyjnym są pytania o obraz i znaczenie przywołanych w utworze owadów, a także o wymiar liryczny bajkowej przypowieści Norwida. Autorka odsłania wpływ entomologii romantycznej, a także konkretnych fragmentów Nie-Boskiej Komedii Zygmunta Krasińskiego na sposób przedstawiania przez Norwida obrazu świata jako współistnienia człowieka z różnymi stworzeniami i bolesnej utraty więzi z innymi istotami. Liryzm i podmiotowość w Ostatniej z bajek mają swoje źródło w kontemplatywnym stosunku autora utworu wobec szeroko pojętej rzeczywistości, stąd ważne pytania postawione w artykule – o wymiar „piękności” istnienia, które to pytania określają główny temat bajki lirycznej Norwida.

This article offers an interpretation of one of Norwid’s late works: Ostatnia z bajek [The Last of the Fairy Tales].The starting point for this specific reading is the question regarding the image and meaning of the insects invoked in this workas well as the lyrical dimension of this fairy-tale-like fable. The article reveals the impact of Romantic entomology as well as specific passages from Zygmunt Krasiński’s Nie-Boska Komedia [The Undivine Comedy] on the ways in which Norwid develops an image of the world as a place where humans coexist with other beings and experience the painful loss of the bond with these fellow creatures. Lyricism and subjectivity in “Ostatnia z bajek”are rooted in the author’s contemplative attitude towards broadly understood reality. This raises the question posed in the title – one regarding the beauty of existence – which defines the the main topic of Norwid’s lyrical fairy tale.