Język liturgiczny Ordynariatów Personalnych dla byłych anglikanów. Zarys ogólny

Artykuł przedstawia podstawowe cechy językowe mszału Divine Worship (2015) stanowiącego księgę liturgiczną niedawno powołanych Ordynariatów dla byłych anglikanów. Omawia on źródła historyczne tej księgi mszalnej. Charakterystyka językowa Divine Worship jest ukazana za pomocą porównania wybranych tekstów tej księgi z odpowiadającymi im fragmentami z angielskiego przekładu współczesnego Mszału Rzymskiego. Porównanie tych tekstów pozwala zauważyć, iż angielszczyzna liturgii Ordynariatów cechuje się wysokim stopniem hieratyczności (sakralności) w rozumieniu Mohrmann (1959, 1968), Crystala (1964, 1990) oraz watykańskiej instrukcji Liturgiam authenticam (2001). Ten hieratyczny styl stanowi bezpośredni wkład dziedzictwa anglikańskiego (Anglican Patrimony) do współczesnej liturgii rzymskiej.

The paper presents some basic features of the language of Divine Worship: The Missal (2015), the liturgical book of the recently established Ordinariates for former Anglicans. It discusses the historical sources of the text of the Ordinariate missal. The linguistic characteristics of Divine Worship is shown on the basis of a comparison with corresponding texts in the current English translation of the Roman Missal. The comparison makes it possible to demonstrate that the language of the Ordinariate liturgy is a highly hieratic (sacral) variety of English in the sense of Mohrmann (1959, 1968), Crystal (1964, 1990) and the Vatican instruction Liturgiam authenticam (2001). The relevant hieratic style is a direct contribution of the Anglican Patrimony to the contemporary Roman liturgy.