Franciszkańska estetyka teologiczna jako sposób celebrowania życia. Część I: Franciszek z Asyżu i Bonawentura z Bagnoregio

W teologii franciszkańskiej piękno nie przedstawia się jako coś zewnętrznego i coś przychodzącego do bytów, ale jako coś wewnętrznego, co wypływa z nich samych. Piękno jest własnością ontologiczną bytów tak samo, jak jedność, dobro i prawda. W blasku piękna można dostrzec tło łaski, wolności, bezinteresowności i światłości, które zapraszają do uczestniczenia w podziwianiu i celebrowaniu świata. Wszystkie rzeczy pokazują i okazują swoją wdzięczność, bo są śladem i kopią piękna trynitarnego. Piękno tworzy wspólnotę i zaprasza do szacunku. Estetyka staje się pięknym sposobem interpretowania życia i mieszkania w świecie.

The beauty in Franciscan’s theology does not present itself as something external and something coming to beings, but as something internal, which flows from them. The beauty is owned by ontological entities beside unity, goodness, and truth. In the glow of beauty a background of grace, freedom, selflessness and light can be seen which invite you to participate in and enjoy this celebration of the world. All items will show and demonstrate their gratitude because they are a beautiful trail and copy of the trinity. Beauty creates community and invites you to respect. Aesthetics is a beautiful way of interpreting life and living in the world.