Potato tubers were examined in a field experiment conducted over the years 2004-
-2006 and arranged as a split-plot design with three replicates. Two factors were studied:
I – three mid-early cultivars of edible potato: Wiking, Mors, Żagiel; II – six methods of
Colorado beetle control: control (without application of chemicals), Actara 25 WG (0.08 kg
ha–1), Regent 200 SC (0.1 dm3 ha–1), Calypso 480 SC (0.05 dm3 ha–1), Calypso 480 SC
(0.075 dm3 ha–1) and Calypso 480 SC (0.1 dm3 ha–1). Potassium content was determined
in the dry matter of potato tubers following wet mineralization and using atomic absorption
spectrophotometry (AAS). Phosphorus was determined by means of the photometric
method. The objective of the study was to examine the effect of insecticides used to control
Colorado beetle on phosphorus and potassium content in potato tubers. Most potassium
was found in the tubers of Mors – 27.19 g kg–1 on average, significantly less in Wiking
– 25.14 g kg–1 on average, and the least in Żagiel –23.67 g kg–1 on average. The
highest and lowest phosphorus concentrations were determined in, respectively, Mars
(3.490 g kg–1 on average) and Wiking (2.910 g kg–1 on average). Application of insecticides
resulted in a significant increase in potassium and phosphorus content in tubers, which
ranged from an average of 0.15 to 0.61 g kg–1 for potassium and 0.059 to 0.118 g kg–1 for
phosphorus, compared with the control. Our analysis of the influence of atmospheric conditions
on phosphorus content in potato tubers demonstrated that the highest phosphorus
levels, 3.563 g kg–1 on average, were determined in 2006, which was characterized by the
highest precipitation and temperature. The lowest potassium accumulation in potato tubers
was recorded in 2004, 2.897 g kg–1 on average.
Materiał badawczy stanowiły bulwy ziemniaka pochodzące z doświadczenia polowego
przeprowadzonego w latach 2004-2006 założonego metodą losowanych podbloków (split-plot)
w trzech powtórzeniach. Badano w nim dwa czynniki: I – trzy średnio wczesne odmiany
ziemniaka jadalnego: Wiking, Mors, Żagiel, II – sześć sposobów zwalczania stonki ziemniaczanej:
1) obiekt kontrolny – bez ochrony chemicznej, 2) Actara 25 WG (0,08 kg ha–1),
3) Regent 200 SC (0,1 dm3 ha–1), 4) Calypso 480 SC (0,05 dm3 ha–1), 5) Calypso 480 SC
(0,075 dm3 ha–1), 6) Calypso 480 SC (0,1 dm3 ha–1). Zawartość potasu oznaczono w suchej
masie bulw ziemniaka po mokrej mineralizacji, metodą absorpcyjnej spektrofotometrii atomowej
(ASA). Fosfor oznaczono metodą fotometryczną. Celem badań było określenie wpływu
insektycydów do zwalczania stonki ziemniaczanej na zawartość fosforu i potasu w bulwach
ziemniaka. Najwięcej potasu zawierały bulwy odmiany Mors – średnio 27,19 g kg–1,
istotnie mniej Wiking – średnio 25,14 g kg–1, a najmniej odmiana Żagiel – średnio 23,67 g kg–1.
Natomiast najwięcej fosforu zawierała odmiana Mors – średnio 3,490 g kg–1, a najmniej
Wiking – średnio 2,910 g kg–1. W wyniku stosowania insektycydów odnotowano istotne
zwiększenie ilości potasu w bulwach w porównaniu z obiektem kontrolnym – średnio od
0,15 do 0,61 g kg–1 oraz zawartości fosforu – średnio od 0,059 do 0,118 g kg–1. Analizując
wpływ warunków atmosferycznych na zawartość fosforu w bulwach ziemniaka, stwierdzono,
że najwięcej zawierały go ziemniaki uprawiane w 2006 r. – średnio 3,563 g kg–1, w którym
zanotowano najwyższe opady i temperatury. Najmniej tego pierwiastka bulwy kumulowały w 2004 r. – średnio 2,897 g kg–1.
