Leczenie objawowego liszaja płaskiego jamy ustnej: przegląd literatury

Liszaj płaski (ang. lichen planus, LP) jest stosunkowo częstą, przewlekłą chorobą zapalną skóry i błon śluzowych. Jego etiologia pozostaje nieznana, ale może mieć związek z funkcjonowaniem układu immunologicznego. Czynniki emocjonalne, takie jak stres i niepokój, odgrywają rolę w liszaju płaskim jamy ustnej (ang. oral lichen planus, OLP) i wpływają na większy odsetek występowania tej choroby wśród kobiet w wieku średnim. Zmianom erozyjnym/wrzodziejącym towarzyszą objawy silnego bólu i pieczenia, które różnią się w zależności od stopnia nasilenia stanu zapalnego. Stosowanie kortykosteroidów miejscowych jest podstawowym leczeniem objawowego OLP. Alternatywne metody stanowią leki immunosupresyjne, retinoidy, laseroterapia, terapia fotodynamiczna, preparaty aloesu i zielona herbata. Celem niniejszego przeglądu literatury było określenie skutecznych metod leczenia objawowego OLP. Stwierdzono, że najpowszechniejszym sposobem postępowania w objawowym OLP jest leczenie miejscowe. Najczęściej stosowanym leczeniem przeciwzapalnym jest płukanie jamy ustnej propionianem klobetazolu, mimo takiej samej skuteczności innych leków. Czas leczenia miejscowego propionianem klobetazolu nie jest określony i powinien trwać aż do całkowitego ustąpienia objawów.