Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Physical properties of triticale starch. Part III. Determination of flow curves of triticale starch pastes

Tytuł:
Physical properties of triticale starch. Part III. Determination of flow curves of triticale starch pastes
Właściwości fizyczne skrobi pszenżyta. III. Wyznaczanie krzywych płynięcia kleików skrobi pszenżyta
Autorzy:
Gambus, H.
Fortuna, T.
Nowonta, A.
Palasiński, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398900.pdf
Data publikacji:
1987
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Tematy:
triticale starch
flow curves
"n" and "K" constants of the Oswald-de Waele power equation
Źródło:
Acta Alimentaria Polonica; 1987, 13, 2; 107-114
0137-1495
Język:
angielski
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Flow curves of pastes from 53 Polish triticale breeding lines were investigated. Rheological parameters of those pastes, viz. constants "n" and "K" of the power equation, were determined. Seven starches can be distinguished among all the samples, their pastes possessing properties of the Newtonian liquid.

W celu określenia właściwości reologicznych kleików skrobiowych pszenżyta wyznaczono ich krzywe płynięcia. Przebadano w ten sposób skrobie z 53 polskich rodów pszenżyta. Z krzywych płynięcia wyliczono stałe „n" i „K" modelu potęgowego Ostwalda i de Waele (tabela). Dla większości skrobi pszenżyta stała „n" mieściła się w zakresie 0,44-0,68. Natomiast skrobie siedmiu rodów (nr 22, 24, 29, 30, 33, 43, 44) nie wykazywały zdolności tworzenia lepkości strukturalnej, lecz odznaczały się właściwościami płynu newtonowskiego (stała „n" od 0,90-1,10). Przypuszcza się, że spowodowane to było uwarunkowaniami genetycznymi lub podwyższoną aktywnością enzymów amylolitycznych w ziarnie [1, 5]. Kleiki, które miały stałą „n" zbliżoną do jedności charakteryzowały się najniższą stałą „K": od 33-181 mPa·sn, natomiast powstałe znacznie wyższymi wartościami tej stałej (od 1127 do 7966 mPa·sn). Z wyjątkiem wymienionych siedmiu rodów krzywe płynięcia pozostałych kleików były typowe dla płynów nienewtonowskich rozrzedzanych ścinaniem (rys. 1). Zaobserwowano niewielką zależność pomiędzy stałymi modelu potęgowego „n" i „K"; r = -0,31 przy poziomie istotności α= 0.05.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies