Magnesium concentration in plasma and tissues of patients undergoing surgery for stomach and large intestine cancer

Digestive system neoplasms pose a serious health problem both in Poland and abroad. Neoplasms are frequently considered to be caused by impaired homeostasis in the human body. Development of neoplasms may be linked to disturbances in concentration of elements, including magnesium as a major intracellular cation. The objective of this study was to evaluate the concentration of magnesium in plasma and tissue samples taken from patients suffering from neoplasms of the stomach or the large intestine. The study involved 35 patients, including 20 affected by stomach cancer and 15 suffering from large intestine cancer. The patients were in the age rage of 36-77. The material included blood samples taken from patients before and seven days after surgery, as well as samples of cancerous and healthy tissues. The colorimetric method with a Genesis spectrophotometer was used for determination of magnesium concentration. A statistically significant difference was observed between plasma magnesium concentration in patients affected by stomach cancer and the normal range. Elevated values of magnesium concentration measured on the seventh day after the procedure as compared to the concentration before the procedure was noted, however, the difference was statistically insignificant. No significant differences were observed in magnesium concentration measured before and after the procedure, or in comparison to the normal range in patients with large intestine cancer. Determination of tissue magnesium showed that magnesium concentration was higher in cancerous than in healthy tissue. Obtained results demonstrate that magnesium homeostasis is impaired in patients, which may be important in the pathoghenesis of digestive system neoplasms.

Nowotwory przewodu pokarmowego stanowią istotny problem zdrowotny zarówno w Polsce, jak i na całym świecie. Przyczyny nowotworów często upatruje się w zaburzeniach homeostazy organizmu. Rozwój nowotworów może wiązać się z zaburzeniem stężenia pierwiastków, w tym również magnezu będącego najważniejszym kationem wewnątrzkomórkowym. Celem pracy była ocena stężenia magnezu w osoczu i wycinkach tkanek nowotworowych chorych na raka żołądka i raka jelita grubego. Badania wykonano u 35 pacjentów, w tym u 20 chorych na raka żołądka, oraz 15 chorych na raka jelita grubego. Badani byli w przedziale wiekowym od 36 do 77 lat. Materiał do badań stanowiła krew chorych pobierana przed zabiegiem operacyjnym oraz w 7. dobie po zabiegu, a także wycinki tkanek zmienionych nowotworowo i zdrowych. Stężenie magnezu oznaczano metodą kolorymetryczną z użyciem spektrofotometru firmy Genesis. U chorych na raka żołądka wykazano istotną statystycznie różnicę w stężeniu magnezu w osoczu w porównaniu z normą. Zaobserwowano również wyższe stężenie magnezu w 7. dobie po zabiegu w porównaniu ze stężeniem przed operacją, jednak różnica ta była nieistotna statystycznie. Natomiast w przypadku raka jelita grubego nie wykazano różnic istotnych statystycznie zarówno w stężeniu magnezu przed i po zabiegu, jak i przy porównaniu wyników stężeń magnezu z normą. Badając stężenie magnezu w tkankach, stwierdzono wyższe stężenie magnezu w tkance nowotworowej w porównaniu z tkanką zdrową. Wyniki wskazują na istnienie zaburzeń homeostazy magnezu u chorych, co może mieć znaczenie w patogenezie nowotworów przewodu pokarmowego.