Polish Emigration Abroad: Regional Structure and Streams of Emigration in the Years 1870–1914 and 1918–1939

Emigration from the territory of Poland was a mass phenomenon at the end of the 19th century. Its characteristic feature was that it was gainful emigration, and the predominant destination was the United States. The second most popular destination was West European countries (mainly Germany). Emigration to Russia took place on a smaller scale. In the interwar period, the rate of emigration decreased markedly. The directions also changed: the US became less popular, and emigration to France and Belgium gained in importance. Seasonal emigration (Germany, Latvia) was important from the economic and social points of view. This paper aims at analyzing the demographic dimension of both waves of emigration, and to estimate the scale and structure of emigration at regional level in 1870–1914 and 1918–1938 in order to determine net “loss” in population. The method was the analysis of census statistics from 1890–1931 at the regional level (for the late 1930s, estimates) and the analysis of emigration statistics.

Emigracja z ziem polskich stała się zjawiskiem masowym w końcu XIX wieku. Jej charakterystyczną cechą był zarobkowy charakter oraz dominujący kierunek wyjazdów – Stany Zjednoczone AP. Na drugim miejscu były migracje do przemysłowych krajów europejskich (głównie do Niemiec). Mniejsze rozmiary miała emigracja do Rosji. W okresie międzywojennym emigracja uległa silnemu spadkowi, nastąpiła też zmiana kierunków: spadły wyjazdy do USA, ważne stały się wyjazdy do Francji i Belgii. Ważna ekonomicznie i społecznie była emigracja sezonowa (Niemcy, Łotwa). Celem opracowania jest oszacowanie skali i struktury emigracji na poziomie regionalnym w okresie 1870–1914 i 1918–1938 w celu określenia ubytku ludności. Metoda to analiza statystyk spisowych z lat 1890–1931 na poziomie regionalnym (dla końca lat 1930 – szacunki) oraz analiza statystyk emigracyjnych.