Dziady cz. IV w zwierciadle ekosystemu romantycznego

W artykule, poświęconym czwartej części Dziadów Adama Mickiewicza, posłużyłam się metaforą ekosystemu, w który uwikłane są zwierzęta, rośliny oraz ludzie. Zwierzęta odgrywają istotną rolę w Mickiewiczowskim ekosystemie, stając się podstawą przewartościowania myślenia o tym, kto może być bohaterem, gdyż autor przyznaje im status równoprawny z tym, który posiadają Gustaw czy Ksiądz. Co więcej, zwierzęta przestają być postrzegane przedmiotowo. Mickiewiczowski bohater widzi siebie jako cząstkę natury. W artykule zwrócono szczególną uwagę na insekty jako zwierzęta stojące na styku śmierci i życia. W tej roli autor Dziadów obsadził owady, które zdają się zacierać granicę między dwoma rzeczywistościami.

In this article, I have used the metaphor of the ecosystem in which animals, plants and humans are involved. Animals play an important role in the Mickiewicz’s ecosystem, becoming the basis for revaluing the thought of who can be a hero, because the author recognizes them as equal with those of Gustav or Priest figure. What is more, animals are not being perceived as objects any more. Mickiewicz’s hero sees himself as part of nature. In the article special attention has been paid to the insects as animals standing at the crossroads of life and death. In this role, the author of Dziady part IV casted insects, which seem to blur the boundary between two realities.