Gniew bogów świata umarłych w wierzeniach starożytnego Bliskiego Wschodu

Semici starożytnego Bliskiego Wschodu w sposób dość podobny wyobrażali sobie gniew bóstw świata podziemnego. Przede wszystkim ów gniew miał być śmiercionośny zarówno dla ludzi, jak i dla bogów. W takim kontekście często używanym obrazem jest przedstawienie czy to samych bóstw, czy to ich demonicznych pomocników, czy wreszcie pozostających pod ich rozkazami zmarłych jako pożerających swe ofiary (bogów albo ludzi). Gniew boskich władców podziemia nie jest przedstawiany jako nieodwołalny i można go ułagodzić poprzez składanie ofiar, modlitwę czy też wysławianie konkretnych bogów. Pewne elementy tego obrazu, choć zmodyfikowane ze względu na monoteistyczne tło, można znaleźć także w Biblii.

The various Semitic peoples of the Ancient Near East all embraced similar beliefs concerning the anger of the deities of the underworld. Above all, such an anger was viewed as lethal to both people and to other gods. In the surviving textual sources one can find word-images of the deities themselves, of their demonic helpers, and even of the dead under their orders to devour their victims (gods or people). The anger of the divine rulers of the underworld is not presented as irrevocable, but can be appeased by offering sacrifices and prayers, or by praising particular gods. Some elements of this imagery, though modified to align with a monotheistic background, can also be found in the Bible.