Delirium inhalacyjne – drogi wyjścia

Inhalation therapy is one of the main therapeutic modalities in modern pulmonology. It allows for the use of smaller daily doses of various medications which exhibit potent local therapeutic effects and low systemic action. Moreover, adverse effects, particularly the general (systemic) ones are minimal. The use of medical aerosols enables the treatment of not only diseases of the airways, but also makes it possible to deliver medicinal products that have a systemic effect (insulin, hormones, pain relievers or vaccines). The deposition of therapeutic molecules depends on a variety of factors (such as breath frequency, intensity of breathing or tidal volume). The greater the intensity of breathing (short, abrupt inspiration or a series of rapid shallow breaths), the greater the filtration ability of the upper airways (nasopharynx, larynx). These effects of the respiratory physiology should be always kept in mind since they are of key importance for a deposited (therapeutic) dose. The most common aerosol generators are pressurized metered dose inhalers and dry powder inhalers as well as nebulisers (jet, ultrasonic and MESH). All of these devices differ from one another in producing aerosol clouds (different particle diameters, different way of particle generation). That is why they cannot be used in all patients. Inhaler selection is one of the most important decisions in inhalation therapy. Its course and success are determined by multiple factors (patient-generated air flow, skill and ability to use aerosol generators). Prior to making a decision concerning treatment, an algorithm proposed by Laube et al. should be used since it makes inhaler selection considerably easier.

Terapia inhalacyjna od dawna zajmuje poczesne miejsce w leczeniu chorób układu oddechowego. Dzięki niej można stosować mniejsze dawki leków, które miejscowo mają bardzo silne działanie lecznicze. Jednocześnie stwierdza się minimalne działania niepożądane, zwłaszcza o zasięgu ogólnym (systemowym). Dostarczenie leku do dróg oddechowych za pomocą różnych technik aerozolowych przyczyniło się do wykorzystania terapii inhalacyjnej w leczeniu zakażeń układu oddechowego, jak również w podawaniu substancji o działaniu systemowym (np. insuliny, leków przeciwbólowych, hormonów, szczepionek). Depozycja leku w drogach oddechowych zależy od wielu czynników (m.in. intensywności oddychania, objętości oddechowej). Im większa intensywność oddychania (krótki, gwałtowny wdech lub seria szybkich płytkich oddechów), tym większa zdolność filtracyjna górnych dróg oddechowych (nosogardzieli, krtani). O tych uwarunkowaniach związanych z fizjologią układu oddechowego należy pamiętać, mają one bowiem kluczowe znaczenie dla określenia zdeponowanej (leczniczej) dawki leku. Najczęściej stosowane generatory aerozoli w terapii inhalacyjnej to dozowniki ciśnieniowe (pMDI), proszkowe (DPI) oraz nebulizatory (pneumatyczne, ultradźwiękowe, siateczkowe). Wszystkie wspomniane generatory różnią się zdolnością generacji wielkości cząstek oraz sposobem generowania cząstek. Tym samym nie wszystkie mogą być stosowane u każdego. Wybór inhalatora jest jedną z ważniejszych decyzji w terapii inhalacyjnej. O jej przebiegu i sukcesie decyduje wiele czynników (generowany przez chorego przepływ powietrza, umiejętność i możliwość korzystania z generatorów aerozolu). Przed podjęciem decyzji odnośnie do rozpoczęcia leczenia należy zawsze przypomnieć sobie algorytm zaproponowany przez Laube i wsp. Wybór inhalatora jest wówczas zdecydowanie łatwiejszy.