Intensyfikacja leczenia farmakologicznego u pacjenta z dławicą i zaawansowaną chorobą wieńcową (bez opcji rewaskularyzacyjnej)

In the last decades, the introduction of statins, benefits of angiotensin-converting enzyme inhibitors, coronary artery revascularisation or prophylactic programmes brought about the breakthrough in treating diseases of the circulatory system, in particular ischaemic heart disease. The basis for treating stable coronary artery disease is the administrations of drugs, such as: antiplatelet drugs, statins and angiotensin-converting enzyme inhibitors (particularly in concomitant indications) as medicines the improve survival as well as symptomatic drugs, particularly beta blockers, which may additionally influence the prognosis of patients with the history of heart attack. On the other hand, symptomatic patients with advanced coronary artery disease in whom revascularisation is not possible or burdened with too great risk and patients who do not consent to the procedure constitute a major therapeutic challenge for attending physicians. In such situations, additional options are worth considering, such as the application of metabolic drugs which are described in the standards as drugs added to the therapy conducted so far or used as substitutes in case of intolerance of current treatment. The management of the patient with coronary artery disease presented in this paper constitutes an example that pictures a difficult case of coronary artery disease treatment and a situation in which metabolic drugs are used.

Wprowadzenie do leczenia statyn, korzyści ze stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny, rewaskularyzacja wieńcowa czy programy profilaktyczne doprowadziły w ostatnich dekadach do przełomu w zakresie leczenia schorzeń układu sercowo-naczyniowego, szczególnie w leczeniu choroby niedokrwiennej serca. Podstawę leczenia stabilnej choroby wieńcowej stanowi stosowanie leków: przeciwpłytkowego, statyny, inhibitora konwertazy angiotensyny (szczególnie w przypadku wskazań współistniejących) jako leków poprawiających przeżycie oraz leków objawowych, szczególnie beta-adrenolityków, które u pacjentów po zawale serca także mają wpływ na ich rokowanie. Z drugiej strony objawowi pacjenci z zawansowaną chorobą wieńcową bez opcji rewaskularyzacji lub bardzo wysokiego ryzyka zabiegu, osoby niewyrażające zgody na zabieg są dużym wyzwaniem terapeutycznym dla prowadzących lekarzy. W takich sytuacjach warto rozważyć dodatkowe opcje, na przykład zastosowanie leków metabolicznych, które są opisane w standardach jako leki dołączane do dotychczasowej terapii lub użyte jako zamiennik, w razie gdyby dotychczas stosowane leczenie było źle tolerowane. Opisane w artykule postępowanie z pacjentem z chorobą wieńcową jest przykładem, który obrazuje trudny przypadek terapii choroby wieńcowej oraz miejsce na zastosowanie leków metabolicznych.