Co-writing, Co-knowing. Transforming Epistemologies

Our article offers a vision of how collaborative processes of knowledge-making in an interdisciplinary faculty writing group can transform professional lives of isolation into ones that flourish. Central to our co-creation of knowledge are the practice of storytelling in a critical self-reflective manner and the elements of commitment, connection and relationship.Together we have found that these elements provide basic strategies for managing the isolation that would otherwise be a significant force in our working lives.Our commitment is epistemological and moral, as we commit to knowledge-making, but also to each other as individuals and as moral agents, to our values, and to bringing our values into our work. Learning about ourselves together can enhance our sense of identity and our ability to navigate limits and boundaries.Through supportive, intentional and reflective collaboration, we re-vision knowledge-making as fundamentally social and relational, and theorizing as grounded in the specificity of narratives of shared, lived experience.

Nasz artykuł prezentuje wizję tego, jak procesy tworzenia wiedzy oparte na współpracy w ramach interdyscyplinarnej grupy piszących przedstawicielek kadry akademickiej mogą przekształcić życie zawodowe spędzane w izolacji w rozkwitające życie. W naszym współtworzeniu wiedzy kluczowe znaczenie posiadają zarówno praktyka krytycznie reflektującego nad sobą snucia opowieści oraz elementy zaangażowania, powiązania i bliskich stosunków. Zauważyłyśmy wspólnie, że elementy te zapewniają podstawowe strategie pozwalające na radzenie sobie z izolacją, która w innym wypadku stanowiłaby istotną siłę w naszym życiu zawodowym. Nasze zaangażowanie jest zarówno epistemologiczne, jak i etyczne, ponieważ zaangażowałyśmy się w wytwarzanie wiedzy, ale jednocześnie każda z nas jako jednostka i podmiot etyczny, zaangażowała się w nasze wartości, oraz w to by wcielić je w życie. Wspólnie ucząc się o nas samych, wzmocniłyśmy nasze poczucie tożsamości oraz naszą zdolność do nawigowania w obrębie naszych ograniczeń i granic. Poprzez wspierającą, intencjonalną i refleksyjną współpracę poddałyśmy rewizji proces tworzenia wiedzy jako coś w sposób fundamentalny społecznego i relacyjnego oraz steoretyzowałyśmy go jako coś ugruntowanego w specyficzności narracji współdzielonego przeżytego doświadczenia.