W pierwszych latach po drugiej wojnie światowej, mimo sowieckiego dowództwa żołnierze maszerowali co niedziela do kościoła garnizonowego na mszę, a władze komunistyczne akceptowały sferę wyznaniową. Z upływem czasu przekonania religijne żołnierza stały się „zaśniedziałymi formami życia społecznego i obyczajowego”, jak barwnie określano to w języku partyjnych posiedzeń aktywu POP PZPR. W latach pięćdziesiątych zaczęto dążyć do konfrontacji z Kościołem, do trwałej zmiany światopoglądu zawodowych mundurowych. Zaczęto propagować laickość i ateizm. Równocześnie jednak znaczna grupa kadry dowódczej uważała, iż lepiej zachować sieć kościołów garnizonowych i księży kapelanów w wojsku, aby mieć wpływ na głoszone treści. Generalnie stopień natężenia walki z Kościołem często zależał od determinacji danego przełożonego. Jednak jak podkreślił autor - dało się zauważyć, że struktury Ludowego Wojska Polskiego trwały w ramach ideologicznych wyznaczonych przez ustrój.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00