Horizontal discourses in adult art and design education

This article draws upon research from a longitudinal study (2011-2014) that sought to capture the experiences of adult students as they studied their degrees in art and design in the United Kingdom. Due to the entry qualifications to higher education held by these students they were perceived by their institutions as being ‘non-traditional’. They also tended to be mature students with a variety of backgrounds and life experiences. The project entailed the participants meeting with the researcher twice a year for the duration of their higher education. The methodological approach that was used is based on narrative inquiry. Bernstein’s (1999) theories that relate to horizontal discourse (everyday talk that is informal and specific to the context in which it is enacted) informed the analysis of the participants’ stories. It is suggested that informal, day-to-day dialogue is as important as the formal, specialist discourse about art and design in the studio. The sense of belonging seems of particular importance for those learning in an art and design studio where the students are diversified due to their age. It prevents a sense of exclusion among ‘mature’ students who stand out with their appearance, clothes and behaviour. In conclusion, the author suggests establishing a relevant curriculum and developing a strategy for fostering better social integration of “mature” students, which can greatly affect their sense of belonging to the group as well as educational experience directly related to the studied subject matter.

Artykuł opiera się na wynikach badań podłużnych przeprowadzanych w latach 2011-2014, skoncentrowanych na doświadczeniach dorosłych osób studiujących sztukę i wzornictwo w Wielkiej Brytanii. Ze względu na to, że osoby te posiadały wstępne kwalifikacje do uczestnictwa w edukacji wyższej, postrzegane były w swoich uczelniach jako studenci „nietradycyjni”. Byli to zazwyczaj dojrzali ludzie pochodzący z różnych środowisk i mający różnorodne doświadczenia życiowe. Projekt wymagał od nich spotkania z badaczem dwa razy w roku w trakcie trwania studiów. Zastosowane podejście metodologiczne opierało się na badaniach narracyjnych. Do analizy opowieści uczestników badań wykorzystano teorie Bernsteina (1999), dotyczące dyskursu horyzontalnego (codziennej rozmowy, nieformalnej i specyficznej dla kontekstu, w którym została przeprowadzona). Uważa się, że ten nieformalny, codzienny dialog jest równie ważny jak formalny, specjalistyczny dyskurs o sztuce i projektowaniu w studio. Dla osób uczących się w studiu artystycznym, gdzie studenci są zróżnicowani ze względu na wiek, szczególnie ważne wydaje się być poczucie przynależności. Przynależność zapobiega poczuciu wykluczenia wśród „dojrzałych” studentów, wyróżniających się wyglądem, ubraniem i zachowaniem. W podsumowaniu autorka proponuje stworzenie odpowiedniego programu kształcenia i opracowanie strategii sprzyjającej lepszej integracji społecznej „dojrzałych” studentów. Mogłoby to w znacznym stopniu wpłynąć na ich poczucie przynależności do grupy, a także na doświadczenia edukacyjne bezpośrednio związane ze studiowanym przez nich przedmiotem.