Dydaktyczne zastosowanie teorii kreatywności w edukacji szkolnej

The teaching process depends on various factors. This paper attempts to show that two factors have a significant impact on the acquisition of knowledge, namely the personality of the teacher and the individual perception of the new material by the student. One of the main tasks of teaching and upbringing is the development of individual thinking. Different paths of development of logical thinking in the didactics of natural sciences have been defined, while there are no descriptions of ways for developing the right-hemispheric thinking and the implementation of image-centered teaching. Teaching children creativity allows to perform appropriate pedagogical technologies. The aims of the CARUS method are based on structural and functional transformations and the use of main strategies in creativity (combinatorial activities, analogue search, reconstruction, universal strategies, resultant exchanges) and tactics (interpolation, duplication, reproduction, convergence, deformation/transformation). The psychological characteristics of the CARUS system are education with the use of hindering conditions. The development of creative strategies constitutes an important indicator of the mental formation of the individual.

Proces nauczania zależy od wielu czynników, z których dwa istotnie wpływają na proces przyswojenia wiedzy, mianowicie osobowość nauczyciela oraz indywidualne percypowanie nowego materiału przez ucznia. Jednym z naczelnych zadań nauczania i wychowania jest rozwój myślenia jednostki. W dydaktyce nauk przyrodniczych określono różne drogi rozwoju myślenia logicznego, brakuje natomiast opisów sposobów rozwoju myślenia prawopółkulnego i realizacji nauczania opartego na obrazach. Nauczanie dzieci twórczości umożliwia wykorzystanie stosownych technologii pedagogicznych. Metoda KARUS ma na celu transformacje strukturalne i funkcjonalne oraz zastosowanie w twórczości głównych strategii (takich jak czynności kombinatoryczne, poszukiwanie analogów, rekonstrukcja, strategie uniwersalne, wypadkowe wymiany) i taktyki (jak np. interpolacja, dublowanie, rozmnażanie, konwergencja, deformacja/transformacja). Charakterystyką psychologiczną systemu KARUS jest kształcenie z wykorzystaniem warunków utrudniających. Kształtowanie twórczych strategii staje się ważnym wskaźnikiem wychowania umysłowego jednostki.