Prawo kanoniczne w formacji do kapłaństwa. między „tradycją formacyjną” a wyzwaniami współczesności w świetle „Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis” z 6 grudnia 2016 r.

On 8 December 2016, in the document entitled Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis, the Confederation for the Clergy updated the general norms relating to priestly formation, applicable to the whole Church. Adoption of the new norms requires the Episcopal Conferences to establish a new national programme of priestly formation. The programme should, among others, redefine the curriculum of the seminaries, considering the circumstances and the needs identified in a given country. This paper analyses the social and legal realities in the present-day Republic of Poland, indicating the most urgent problems to be considered while educating canon law alumni. Furthermore, it posits that canon law should be taught with stronger emphasis on the secular legal regulations applicable in Poland, particularly civil law and family law. The analysis also reveals a certain anachronism in the regulations governing dealings with church property.

W dniu 8 grudnia 2016 r. Kongregacja ds. Duchowieństwa w dokumencie „Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis” dokonała nowelizacji ogólnych norm dotyczących formacji kapłańskiej dla całego Kościoła. Przeprowadzona nowelizacja zrodziła konieczność opracowania przez poszczególne Konferencje Episkopatów krajowego programu formacji kapłańskiej. Program formacji krajowej powinien między innymi na nowo określić program studiów seminaryjnych, uwzględniając specyfikę i potrzeby danego kraju.  Prezentowany artykuł poprzez analizę współczesnych realiów społeczno-prawnych istniejących w Rzeczpospolitej Polskiej wskazuje na najbardziej palące problemy, które powinny być uwzględnione w procesie kształcenia alumnów w dziedzinie prawa kanonicznego i postuluje, aby prawo kanoniczne było wykładane z większym uwzględnieniem regulacji prawa świeckiego obowiązującego w Polsce, zwłaszcza prawa cywilnego i rodzinnego. Dokonana analiza wskazuje również na pewien anachronizm w zakresie uregulowań obrotu majątkiem kościelnym.