Spór o tradycyjny model rodziny w świetle dyskursu na temat równości płci

Feministyczna krytyka współczesnych filozoficznych koncepcji sprawiedliwości i równości zwraca uwagę na powtarzający się błąd „przeoczenia” kobiet. Feministki nie zgadzają się z zasadami sprawiedliwości i równości, które odnosić się mają wyłącznie do sfery publicznej. Uważają, że należy dążyć do zmiany struktury rodziny, bo to ona trwale reprodukuje nierówności między kobietami i mężczyznami. Przyjmowane a priori założenie, że rodzina tradycyjna jest ze swej natury sprawiedliwa, jest założeniem niesłusznym, podobnie jak teza, że rodzina jest bytem apolitycznym – przeczy temu m. in. polityczny charakter socjalizacji. Kluczową tezą, wokół której koncentrują się rozważania autorki wyznacza twierdzenie, że współczesna rodzina wymaga wydobycia ze „stanu natury”, z „prywatności” i przeniesienia w świat wartości, ocen, zasad i standardów sfery publicznej. Jest to warunek niezbędny, aby móc mówić o urzeczywistnieniu zasady pełnej sprawiedliwości i równości. W opracowaniu przedstawiono argumenty zarówno zwolenników, jak i przeciwników tradycyjnego kształtu rodziny i podziału obowiązków w jej obrębie. Podjęto również próbę odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób zasady partnerstwa mogą skutecznie być realizowane w praktyce poprzez odwołanie się do pozytywnych praktyk, do których należą m. in. umowa małżeńska oraz rozwiązania stosowane w różnych modelach polityki społecznej.