SPEKTAKL TEATRALNY JAKO PRZEDMIOT ZARZĄDZANIA: KONSEKWENCJE TEORETYCZNYCH SPORÓW W INTERPRETACJI STATUSU ONTOLOGICZNEGO POSTACI TEATRALNEJ I PRZEDSTAWIENIA TEATRALNEGO DLA KONSTRUKCJI MODELU ORGANIZACYJNEGO TEATRU GIEPA HAGOORTA

Teatr, a w szczególności realizację spektaklu teatralnego, można niewątpliwie zdefiniować jako „grupę ludzi współpracujących ze sobą w sposób uporządkowany i skoordynowany dla osiągnięcia pewnego zestawu celów”. Ta najogólniejsza definicja organizacji, którą przedstawia Ricky Griffin, pozwala zastosować współczesną teorię zarządzania do opisu pewnych, istotnych, jak się okaże, problemów tego rodzaju aktywności. Giep Hagoort w swojej pracy poświęconej zarządzaniu organizacjami działającymi w sferze kultury przytacza dwie podstawowe definicje. Pierwsza pochodzi od Doede Keuninga i Dereka Jana Eppinka i wprowadza trzy podstawowe elementy: ludzi, łączącej ich współpracy, podjętej w realizacji określonego celu. Definicja druga, Alfreda Kiesera i Herberta Kubicka, wskazując na formalną strukturę umożliwiającą realizację celu, uzupełnia definicję pierwszą. Hagoort, łącząc te dwie propozycje, przedstawia syntetyczną, trzecią, ostateczną konstrukcję: „W odniesieniu do sektora kultury zdefiniowałbym wówczas organizację, jako: formalne związki, w ramach których ludzie pracują razem, by osiągnąć kulturalne cele”