Rachilde : « homme de lettres », « femme de lettres », « androgyne de lettres » ?

Marguerite Eymery (1860–1953), znana jako Rachilde, jest jedną z najbardziej barwnychpostaci życia literackiego drugiej połowy XIX wieku. Nazwana pod koniec swojej kariery„królową dekadentów”, młoda powieściopisarka wkracza, wraz ze swoją pierwszą powieściąPan Wenus, na scenę literacką w atmosferze skandalu. Jej imię nieustannie powraca podpiórem największych znakomitości literackich epoki: Barresa, Lorraina czy Verlaina. Jakomałżonka Alfreda Valette, dyrektora znaczącego czasopisma literackiego, „Mercure de France”,Rachilde prowadzi w nim rubrykę „Powieści” w latach 1897–1922.Autorka, na której wizytowych kartach widnieje podpis „Rachilde, pisarz” i która przedstawiasię jako „literacki androgyn”, stawia w oryginalny i nadal aktualny sposób pytaniedotyczące tożsamości płciowej. Wojnie płci lub odwróceniu ról pisarka stara się przeciwstawićideał androgynii. To właśnie pisarstwo staje się aktem przekroczenia tradycyjnych granicpłci. W epoce, gdy status kobiety-pisarza nie jest jeszcze uznawany, Rachilde oświadcza:„Znalazłam sobie znakomite miejsce, którego nikt nigdy nie chce: środek”.