Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

The Holocaust – the Border of Pragmatic Language

Tytuł:
The Holocaust – the Border of Pragmatic Language
Holokaust – hranica pragmatického jazyka
Autorzy:
Prušková, Zora
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635671.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Holocaust
language
document
fiction
interpretation
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2017, 12; 259-270
2084-3011
Język:
angielski
Prawa:
CC BY-ND: Creative Commons Uznanie autorstwa - Bez utworów zależnych 4.0
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
The theme of the paper is observing and revealing non-pragmatic language that, when dealing with deliberately chosen texts about acts of violence, leads to productive aesthetic disturbance. In its substance, this language refers to the gulf between intensity of representation and ideological intention towards a reader declared in a complicated manner. The paper discusses five texts with the theme of the Holocaust. Three of them deal with the Holocaust as with a recent experience, namely Curzio Malaparte’s Caput (1944), Žofia Nalkowska’s Medallions (1945), and Leopold Lahola’s Last Thing (1949–1956, published in a book in 1968); whereas two other ones deal with the Holocaust after some time in a form of belles-lettres memoirs or testimony, namely Juraj Špitzer’s I Did Not Want to Be a Jew (1994) and Jerzy Kosiński’s Painted Bird (in English in 1965, Czech translation was published in 2011). All interpreted texts are marked by specific language situated beyond the border of traditional literary representation. This language is either extremely subjective, expressive and periphrastic – in this case it borders on with absurd Realism or nonsense (in case of C. Malaparte, J. Kosiński, and L. Lahola) – or, in its neutral representation (in case of Ž. Nalkowska, and J. Špitzer), it borders on with a melancholic self-referential document on limits of cultural humanism or of normal, common humanity.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies