Tutoring jako niekonwencjonalna metoda nauczania przedmiotów z zakresu rachunkowości w szkole wyższej

Zmieniająca się rzeczywistość gospodarcza, rosnące oczekiwania w zakresie kwalifikacji zawodowych oraz założenia do ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym implikują poszukiwanie metod nauczania, które uatrakcyjnią model kształcenia w szkołach wyższych, zwiększą jego efektywność i będą odpowiedzią na wzrost aspiracji edukacyjnych młodzieży w Polsce. Celem artykułu jest zaprezentowanie przesłanek i zakresu wykorzystania tutoringu akademickiego w edukacji w obszarze rachunkowości. Podstawowe metody badawcze wykorzystane do realizacji tego celu to badania własne, w których wykorzystano kwestionariusz ankiety oraz studia literaturowe, a przy formułowaniu wniosków – metody dedukcji i syntezy. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że nie powinniśmy już pytać, czy należy wykorzystywać tutoring w nauczaniu rachunkowości na poziomie akademickim, ale w jakim zakresie i w jaki sposób, przy uwzględnieniu ograniczeń prawnych, organizacyjnych i finansowych, należy przejść od rozważań teoretycznych do praktycznych wdrożeń tej metody.