Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

„Być kronikarzem własnego zaniku”. Lektura "Dziennika" Jerzego Pilcha

Tytuł:
„Być kronikarzem własnego zaniku”. Lektura "Dziennika" Jerzego Pilcha
“To be a chronicler of one’s own degeneration”. Reading "Dziennik" by Jerzy Pilch
« Être le chroniqueur de sa propre disparition ». La lecture du "Journal" de Jerzy Pilch
Autorzy:
Ładoń, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/534787.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2013, 4, 2; 159-174
2084-0772
2353-0928
Język:
polski
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
The text concerns one of the main motives to be found in journal notes made by Jerzy Pilch, the motive of disease. The author of the text pays attention to diversified realization strategies of this phenomenon in Pilch’s text. To the most important belongs rationalization of the process of getting ill, withdrawal of one’s own body from the text, and accumulation of formulas aiming at concealment or camouflage of pain and suffering. The author also asks a question on the functions of disease textualisation, especially in the light of the autotherapic power of noting down many a time questioned by Pilch. Besides, what is important in this book is irony, scorn, and black humour that stylistically organise Pilch’s intimate testimony. In final, Pilch’s journal of disease turns out to be a refined game with oneself, a reader and genological possibilities of a journal.

Le texte concerne un des motifs fréquemment présents dans les notes du journal de Jerzy Pilch, celui de la maladie. L’auteure du texte attire l’attention sur de diffèrentes stratégies de réalisation de cette question dans le texte de Pilch. Parmi les plus importantes elle cite la rationnalisation du processus de souffrir, l’évacuation de son propre corps du texte, l’accumulation des formules qui ont pour but de dissimuler ou de camoufler la douleur et la souffrance. L’auteure pose également la question sur les fonctions de textualisation de la maladie, surtout envers l’auto-thérapeutique pouvoir de la note, contesté par Pilch à plusieurs reprises. Les catégories, importantes dans la lecture réalisée, sont en plus l’ironie, la dérision, l’humour noir, qui organisent stylistiquement le témoignage intime de Pilch. Finalement le journal de la maladie de Pilch s’avère être un jeu raffiné avec lui-même, avec le lecteur et des possibilités généologiques du journal.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies