La politique de soutien au cinéma en France

Polityka wspierania kinematografii we Francji, będącej pierwszym producentem filmów w Europie, ma długą tradycję. Fundamentem rozbudowanego systemu finansowania „przemysłu” filmowego, który w swoim obecnym kształcie zaczął być tworzony po zakończeniu II wojny światowej, stały się trzy ustawy o pomocy dla kina z lat 1948, 1953 i 1959. W 1946 r. pieczę nad kinematografią powierzono specjalnemu organowi administracji państwowej – Narodowemu Centrum Kinematografii, działającemu pod nadzorem Ministerstwa Kultury i Komunikacji, które po dziś dzień sprawuje nadzór nad tym obszarem gospodarki. Zespół narzędzi francuskiej polityki kulturowej, mającej na celu ochronę, jak również wspieranie rozwoju tego środka przekazu jest niezwykle rozbudowany. Z jednej strony, decydujące znaczenie w modelu ekonomicznym francuskiej kinematografii odgrywa rynek telewizyjny, którego poszczególne podmioty mają obowiązek przekazywać część swoich dochodów na produkcję filmową oraz są poddane ograniczeniom co do rodzaju i pochodzenia emitowanych audycji, mającym wpływać pośrednio na wzrost zainteresowania kinem, z drugiej zaś, kinematografia francuska korzysta z rozbudowanego systemu funduszy pomocowych i gwarancyjnych, ulg podatkowych i subwencji zarówno na szczeblu narodowym, regionalnym, jak i unijnym.

The policy to support cinematography in France, which is the first film producer in Europe, has had long tradition. The film „industry” in its present form began after WWII, on the basis of an extensive financing system provided by three laws on supporting movies passed in 1948, 1953 and 1959. In 1946 the development of cinematography was vested with a special state administration body – National Center for Cinematography, supervised by the Ministry of Culture and Communication, which is still in control of this sector. The system of instruments comprised by the French cultural policy aiming both to protect and to promote this means of communication is extremely extensive. On the one hand television market plays a decisive role in the financial system of French cinematography as individual entities are obligated to transfer a part of its revenue for film making, and they are restricted with respect to the type and origin of the programs they broadcast, which indirectly are to increase interest in cinematography. On the other hand, French cinematography takes advantage of an extensive system of aid funds and guarantees, tax exemptions and subsidies at national, regional and EU level.