Koncepcje i czynniki rozwoju regionalnego

Autorka omawia nowoczesne czynniki rozwoju regionów spełniające zasadniczą rolę w kształtowaniu sytuacji gospodarczej, czyli czynniki powiązane z nowym paradygmatem rozwoju regionalnego, który koncentruje się wokół wykorzystania potencjału i wzmocnienia konkurencyjności. Ponowny wzrost znaczenia regionów był impulsem do tworzenia modeli rozwoju regionalnego, a region stał się kluczową płaszczyzną rozwoju występującą w roli inkubatora wiedzy i innowacji. Działalność w ramach polityki regionalnej ma stworzyć dodatkowy impuls rozwojowy. Jednocześnie nastąpiło podkreślenie roli zasobów wewnętrznych cechujących się niepowtarzalnym charakterem. Na znaczeniu zyskały czynniki niematerialne np. zasoby ludzkie. Wśród czynników rozwoju istotną rolę przypisuje się kapitałowi społecznemu. Został on uznany za kluczowy, specyficzny zasób w rozwoju regionów. Jego skuteczność połączona jest z umiejętnościami i skłonnością do współpracy w ramach grupy. Przyczynia się to do podniesienia poziomu zaufania pozwalającego na obniżenie kosztów transakcyjnych decydujących o poziomie konkurencyjności. Wśród zasobów niematerialnych powiązanych z funkcjonowaniem przedsiębiorstw istotne znaczenie przypisuje się uczeniu się organizacji tzn. dostosowywaniu się organizacji do nowych warunków otoczenia, zmian technologicznych i wzrastającej konkurencji. Organizacja ucząca się jest punktem wyjścia dla organizacji wiedzy oraz stopniem pośrednim do osiągnięcia organizacji wysokiej inteligencji, która posiada zdolność adoptowania się do zmian zachodzących w otoczeniu, a nawet wyprzedzania tych zmian i aktywnego kształtowania otoczenia. Budowanie inteligentnej organizacji związane jest z inteligencją emocjonalną, która zwiększa się wraz z wiekiem i przystosowaniem do różnych środowisk.

The paper discusses modern factors of regional development that are of significance in shaping economic situation, i.e. those linked to a new paradigm of regional development that focuses on using potential and enhancing competitiveness. Growing importance of regions has triggered the work on regional development models, and a region itself has become a key development platform playing a role of the incubator of knowledge and innovation. It is the activity within regional policy that is now to bring about an additional development impulse. Meanwhile, the importance of internal resources of unique nature has been emphasized. Such intangible factors as e.g. human resources have become increasingly significant. Furthermore, social capital considered to be the key resource and specific one in regional development, is now perceived as a valuable development factor. The effectiveness of social capital is combined with abilities and skills to co-operate in a team, and this contributes to enhancing the level of confidence which – in turn – results in the reduction of transaction costs determining the level of competitiveness. The ability of learning presented by an organization, i.e. its willingness to adjust to intangible new environment, technological changes and growing competition, is perceived as a key intangible factor in corporate activity. An organization that is capable of learning is a gateway to the knowledge-based organization and a transition to a high-intelligence organization with its ability to adapt to changes in environment. Moreover, such an organization may anticipate such changes and – thus – actively shape the environment. Building an intelligent organization in connected with emotional intelligence that expands with the time passing and adjusts to various environments.