Odpowiedź na tytułowe tylko pozornie wydaje się być prosta, bo to pytanie implikuje cały szereg kwestii pochodnych, dotyczących tekstów samego Tomasza, jego znaczenia, sposobów kontynuacji jego myśli, a przede wszystkim tego, co w tej myśli warte jest kontynuowania.
Nasza odpowiedź jest następująca: tomizmem jest filozofia realnego bytu jednostkowego, ujętego jako istnienie i istota, gdzie akt istnienia stanowi przyczynę tego, że ten byt jest, a istota stanowi przyczynę tego, czym jest. Ta odpowiedź od razu powoduje eliminację wielu innych koncepcji tomizmu Np. to że jest on wyłącznie interpretacją tekstów Tomasza z Akwinu, że stanowi syntezę patrystyki i filozofii greckiej, że jest zareagowaniem na nowinki filozoficzne swoich czasów, że jest tym systemem myślowym, który zaleca Kościół katolicki, że jest ideologią np. feudalizmu.
Tomasza z Akwinu uważamy za autora nowatorskiej filozofii bytu. Jako pierwszy w dziejach filozofii zaproponował, aby istnienie bytu, z którym już od Arystotelesa filozofowie mieli kłopot (bo nie jest prawdą, że Tomasz w ogóle „wymyślił” istnienie), ująć jako akt bytu. Ta teza przebudowuje radykalnie metafizykę Arystotelesa, w ramach której – należy to zawsze uczciwie podkreślać – jest formułowana. Filozofia Tomasza więc nie jest arystotelizmem – jest nową metafizyką bytu, jest więc tomizmem. Tak sformułowane postrzeganie tomizmu różni się także od modnych dziś interpretacji tomizmu jako zreformowanego neoplatonizmu lub jako chrystianizacji arystotelizmu.
Uprawianie tomizmu dziś nie ma w sobie nic z postawy wyznawcy. Tomista nie tylko nie musi, ale i nie może, przyjmować wypowiedzi Tomasza jako ostatecznego argumentu w sprawie. Można powiedzieć krótko: tomista jest naukowcem a nie ideologiem To uprawianie musi więc sytuować się na terenie wyznaczonym przez dwie granice. Po pierwsze - nie jest bezrefleksyjnym wyznawaniem poglądów Tomasza. Po drugie jednak – nie ma tomizmu bez Tomasza. Na tak określonym terenie mieszczą się zarówno pracy historyczne, stanowiące analizę problematyki zawartej w tekstach Akwinaty, jak i ujęcia systematyczne, rozwijające ujęcia Tomasza lub interpretujące współczesne tematy filozoficzne i teologiczne „ad mentem fratri Thomam”, co dziś znaczy: w ramach Tomaszowej metafizyki „esse”, rozumianego jako akt bytu.
The answer to the title question only superficially seems to be simple, because it implies a number of the derivatives, the texts of the same Thomas, its importance, how to follow his thoughts, and above all what in Aquinas’ legacy is worth continuing.
Our response is as follows: Thomism is the philosophy of being as s real individual, recognized as the existence and nature of which act there is a reason that the being is, and the reason what it is. This answer eliminates a number of other concepts of Thomism. For example, it is only the interpretation of the texts of Thomas Aquinas that is a synthesis of patristics and Greek philosophy, that is to respond to the news philosophy of his time, that is the system of thought, which advocates the Catholic Church it is an ideology such as feudalism.
Thomas Aquinas' is regarded as an author of the philosophy of being. As the first in the history of philosophy he suggested that the existence of being, which philosophers since Aristotle had troubled (because it is not true at all that Thomas ‛invented’ existence), is recognized as an act of being. This thesis radically modifies Aristotle’s metaphysics, in which – to be honest it's always emphasized – is formulated. Philosophy of Thomas is not Aristotelianism – rather, it is a new metaphysics of being, so it is Thomism. Such formulated perception of Thomism also differs from the fashionable interpretation of Thomism today as a reformed neo-Platonism or Aristotelianism as a Christianization.
Doing Thomism today has nothing to do with attitude of the followers. Not only Thomist does not have, but also it can not take the statements of Thomas as the final argument in the case. We can say briefly: Thomist is a scientist and not an ideologue. This practice must therefore be situated within the two boundaries. First , it is not mindless confessing Thomas views. Secondly, however – there is no Thomism without Thomas. This specific field of work comprises both historical analysis of the issues which are contained in the texts of Aquinas, as well as a systematic approach, developing and interpreting Thomas by contemporary philosophical and theological ad mentem fratri Thomam, which today is in the framework of Thomas' metaphysics of esse, defined as the act of being.
